Alessandro Manzoni | |
![]() Portret van Alessandro Manzoni deur Francesco Hayez (Pinacoteca di Brera, Milaan, 1841) | |
Senator van die Koninkryk Italië
| |
Monarg | Victor Emanuel II |
---|---|
Persoonlike besonderhede
| |
Gebore | Alessandro Francesco Tommaso Manzoni 7 Maart 1785 |
Sterf | 22 Mei 1873 (op 88) Milaan, Italië |
Nasionaliteit | Italiaans |
Ouers | Pietro Manzoni en Giulia Beccaria |
Kind(ers) | Giulia Claudia (1808–1834) Pietro Luigi (1813–1873) Cristina (1815–1841) Sofia (1817–1845) Enrico (1819–1881) Clara (1821–1823) Vittoria (1822–1892) Filippo (1826–1868) Matilde (1830–1856) |
Alessandro Francesco Tommaso Antonio Manzoni (Italiaanse uitspraak: alesˈsandro manˈdzoːni; 7 Maart 1785 – 22 Mei 1873) was 'n Italiaanse romansier, digter en filosoof. Hy is bekend vir sy roman I Promessi Sposi (Afrikaans: Die verloofde) (1827), algemeen erken as een van die meesterstukke van die wêreldletterkunde.[1] Die roman is bygevolg 'n simbool van die Italiaanse unifikasie, beide om die werk se patriotiese boodskap [1] en omdat dit 'n grondliggende mylpaal in die ontwikkeling van moderne, gestandaardiseerde en verenigde Italiaans is.[2] Manzoni het ook bygedra tot die stabilisasie van die moderne Italiaanse taal en tot die bestediging van linguïstiese eenheid deur Italië. Manzoni was 'n invloedryke voorstander van liberale Katolisisme in Italië.[3][4] Sy werk en gedagtes word deur dikwels deur kritici gekontrasteer met die van sy jonger tydgenoot, Giacomo Leopardi.[5]