Brug van Sugte

Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas.

I stood in Venice, on the Bridge of Sighs,

A palace and a prison on each hand…

Lord Byron: Childe Harold's Pilgrimage, Canzo IV

Die Brug van Sugte (Italiaans en Venesiaans: Ponte dei Sospiri) is 'n oordakte boogbrug in die barokstyl in Venesië, Italië wat die Rio di Palazzo, 'n agt meter breë kanaal, oorspan en die ondervragingskamers in die Dogepaleis (Palazzo Ducale) met die Prigioni Nuove of Nuwe Gevangenis verbind. Veroordeeldes - onder wie Antonio Casanova wat later daarin geslaag het om uit die tronk te ontsnap - is oor die brug na hul tronkselle gelei.

Die smal brug met 'n spanwydte van elf meter is volgens planne van Antonio Contin (1566−1600), wie se oom Antonio Da Ponte die Rialtobrug ontwerp het, van wit Istriese kalksteen tussen 1600 en 1602/03 gebou. Die twee paaie op die brug word deur 'n steenmuur van mekaar geskei - aangehoudenes wat na die ondervragingskamer geneem is kon dus nie gevangenes op pad na die tronk sien nie. Vierkante vensteropeninge met tralies van kalksteen het daarnaas die sig na buite belemmer.

Die naam "Brug van Sugte" is eers deur die Romantici - Lord Byron in die twee openingsreëls van die vierde hoofstuk van Childe Harold's Pilgrimage - aan die brug gegee, as deel van hul spesifieke visie oor Venesië en sy verlede. Volgens hul romantiese sienswyse sou aangehoudenes op pad na die tronk (of beter nog, hul teregstelling) vanuit die brug met 'n diep sug 'n laaste keer 'n uitsig oor die strandmeer kry. Hierdie stelling was dramaties en romanties genoeg volgens die Romantiese smaak, maar heelwat oordrewe. Toe die brug voltooi is, was die tye van ondervragings onder tortuur al lank verby. Die gevangenes, wat na die tronk geneem is, is daar vir kleiner oortredings aangehou.^[1]

1. ↑ Elite Readers: The Grim History of the Bridge of Sighs in Venice. Besoek op 11 Junie 2019