Ethica (Spinoza)

Etiek, gedemonstreer in die meetkundige orde (Latyn: Ethica, ordine geometrico demonstrata), gewoonlik bekend as die Etiek, is 'n filosofiese verhandeling wat in Latyn geskryf is deur Baruch Spinoza (Benedictus de Spinoza). Dit is tussen 1661 en 1675^[1] geskryf en is die eerste keer postuum in 1677 gepubliseer.

Die boek is miskien die mees ambisieuse poging om Euklides se metode in die filosofie toe te pas. Spinoza stel 'n klein aantal definisies en aksiomas voor waaruit hy probeer om honderde stellings en gevolge af te lei, soos " Wanneer die Gees sy eie gebrek aan mag verbeel, is dit hartseer daaroor ",^[2] "'n Vry man dink van niks minder nie as van die dood",^[3] en "Die menslike Verstand kan nie absoluut vernietig word met die Liggaam nie, maar iets daarvan bly wat ewig is."^[4]

1. ↑ Lloyd, Genevieve (2002) [1996]. Routledge Philosophy Guidebook to Spinoza and the Ethics. London, England: Routledge. p. 24. ASIN B0B7QH99WF.
2. ↑ Deel 3, stelling 55.
3. ↑ Deel 4, stelling 67.
4. ↑ Deel 5, stelling 23.