Geteikende moord

'n Predator-hommeltuig wat 'n Hellfire-missiel afvuur.  

Geteikende moord of Teikengerigte moord is 'n vorm van sluipmoord wat veral deur regerings uitgevoer word buite 'n geregtelike prosedure of 'n slagveld.[1][2][3][4]

Sedert die laat 20ste eeu het die wetlike status van geteikende moord 'n onderwerp van twis binne en tussen verskeie state geword. Histories, ten minste sedert die middel van die agtiende eeu, het Westerse denke oor die algemeen die gebruik van sluipmoord as 'n instrument van staats en internasionale verhoudingbestuur as onwettig beskou.[5] Sommige akademici, militêre personeel en amptenare[6] beskryf geteikende moord as wettig binne die konteks van selfverdediging, wanneer dit aangewend word teen terroriste of vegtendes wat betrokke is by asimmetriese oorlogvoering. Hulle voer aan dat onbemande gevegsvliegtuie (hommeltuig) meer menslik en akkuraat is as bemande vliegtuie.[7][8]

Geleerdes is ook verdeeld oor of geteikende moorde 'n doeltreffende strategie teen terrorisme is.[9][10][11][12][13][14]

  1. Greenwald, Glenn (24 Oktober 2012). "Obama moves to make the War on Terror permanent | Glenn Greenwald". The Guardian (in Engels (VK)). ISSN 0261-3077. Besoek op 22 Julie 2019.
  2. Pollack, Kenneth M. (7 Maart 2018). "Learning From Israel's Political Assassination Program". The New York Times (in Engels (VSA)). ISSN 0362-4331. Besoek op 22 Julie 2019.
  3. Mann, James (14 Junie 2012). The Obamians: The Struggle Inside the White House to Redefine American Power (in Engels). Penguin. p. 410. ISBN 9781101583616.
  4. Lynn, John A. (23 Julie 2019). Another Kind of War: The Nature and History of Terrorism (in Engels). Yale University Press. p. 410. ISBN 9780300188813.
  5. Clive Stafford Smith, "Who's getting killed today? Terror, Tuesday, the US Disposition Matrix and a modern history of state-sponsored assassination" Geargiveer 24 September 2017 op Wayback Machine, Times Literary Supplement, 30 Junie 2017 bl.3–5, bl. 3
  6. "Targeted Killings". Council on Foreign Relations. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Februarie 2015. Besoek op 15 Februarie 2015.
  7. Carroll, Rory (2 Augustus 2012). "The philosopher making the moral case for US drones". The Guardian. London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Februarie 2017. Besoek op 16 Desember 2016.
  8. Shane, Scott (14 Julie 2012). "The Moral Case for Drones". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Februarie 2017. Besoek op 13 Februarie 2017.
  9. Press, Stanford University (2019). Leadership Decapitation: Strategic Targeting of Terrorist Organizations | Jenna Jordan (in Engels). Stanford University Press. ISBN 9781503608245. Besoek op 3 Januarie 2020 – via www.sup.org.
  10. Jordan, Jenna (April 2014). "Attacking the Leader, Missing the Mark: Why Terrorist Groups Survive Decapitation Strikes". International Security (in Engels). 38 (4): 7–38. doi:10.1162/ISEC_a_00157. ISSN 0162-2889. S2CID 57569755.
  11. Frankel, M. (2010). "The ABCs of HVT: Key Lessons from High Value Targeting Campaigns Against Insurgents and Terrorists". Studies in Conflict and Terrorism. 34: 17–30. doi:10.1080/1057610x.2011.531456. S2CID 110265235.
  12. Jordan, Jenna (2 Desember 2009). "When Heads Roll: Assessing the Effectiveness of Leadership Decapitation". Security Studies. 18 (4): 719–755. doi:10.1080/09636410903369068. ISSN 0963-6412. S2CID 59496454.
  13. Johnston, Patrick B. (1 April 2012). "Does Decapitation Work? Assessing the Effectiveness of Leadership Targeting in Counterinsurgency Campaigns". International Security. 36 (4): 47–79. doi:10.1162/ISEC_a_00076. ISSN 0162-2889. S2CID 53519659.
  14. Price, Bryan C. (1 April 2012). "Targeting Top Terrorists: How Leadership Decapitation Contributes to Counterterrorism". International Security. 36 (4): 9–46. doi:10.1162/ISEC_a_00075. ISSN 0162-2889. S2CID 15188795.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne