John Kennedy Toole

John Kennedy Toole (17 Desember 1937 – 26 Maart 1969) was 'n Amerikaanse romanskrywer van New Orleans, Louisiana wie se postuum gepubliseerde roman, A Confederacy of Dunces, die Pulitzerprys vir fiksie in 1981 gewen het; hy het ook The Neon Bible geskryf. Alhoewel verskeie mense in die literêre wêreld gevoel het dat sy skryfvaardighede prysenswaardig was, is Toole se romans gedurende sy leeftyd verwerp. As gevolg van deels hierdie mislukkings, het hy aan paranoia en depressie gely en op die ouderdom van 31 selfmoord gepleeg.

Toole is in 'n middelklasgesin in New Orleans gebore. Van kleins af het sy ma, Thelma, hom 'n waardering vir kultuur geleer. Sy was vir die grootste deel van sy lewe deeglik by sy sake betrokke, en hulle het soms 'n moeilike verhouding gehad. Met sy ma se aanmoediging het Toole op die ouderdom van 10 'n verhoogkunstenaar geword wat komiese indrukke en toneelspel doen. Op 16 het hy sy eerste roman, The Neon Bible, geskryf, wat hy later as "adolessent" afgemaak het.^[1]

Toole het 'n akademiese beurs van die Tulane-universiteit in New Orleans ontvang. Nadat hy aan Tulane gegradueer het, het hy Engelse letterkunde aan die Columbia-universiteit in New York gestudeer terwyl hy gelyktydig by Hunter College onderrig het. Hy het ook by verskeie Louisiana-kolleges onderrig gegee, en gedurende sy vroeë loopbaan as akademikus is hy op die fakulteitspartykring gewaardeer vir sy geestigheid en gawe vir nabootsing. Sy studies is onderbreek toe hy in die weermag opgeneem is, waar hy Engels aan Spaanssprekende rekrute in San Juan, Puerto Rico, geleer het. Nadat hy 'n bevordering ontvang het, het hy sy privaat kantoor gebruik om A Confederacy of Dunces te begin skryf, wat hy ná sy ontslag by sy ouerhuis voltooi het.

Dunces is 'n pikareske roman met die rampe van die hoofkarakter Ignatius J. Reilly, 'n lui, vetsugtige, misantropiese, self-gestileerde geleerde wat by die huis saam met sy ma woon. Dit word geprys vir sy akkurate uitbeeldings van New Orleans-dialekte. Toole het Reilly gedeeltelik op sy universiteitsprofessor-vriend Bob Byrne gebaseer. Byrne se slordige, eksentrieke gedrag was allesbehalwe professioneel, en Reilly het hom in hierdie opsigte weerspieël. Die karakter was ook gebaseer op Toole self, en verskeie persoonlike ervarings het gedien as inspirasie vir gedeeltes in die roman. Terwyl hy by Tulane was, het Toole vir 'n vriend ingevul by 'n werk as 'n warm tamale karretjieverkoper, en gewerk by 'n klerefabriek wat deur die familie besit en bedryf word. Albei hierdie ervarings is later in sy fiksie opgeneem.

Toole het Dunces aan die uitgewer Simon & Schuster voorgelê, waar dit redakteur Robert Gottlieb bereik het. Gottlieb het Toole as talentvol beskou, maar het gevoel sy komiese roman was in wese sonder enige punt. Ten spyte van verskeie hersienings het Gottlieb ontevrede gebly, en nadat die boek deur 'n ander literêre figuur, Hodding Carter Jr., verwerp is, het Toole nie verder aan die roman gewerk nie. Toe hy aan depressie en gevoelens van vervolging gely het, het Toole die huis verlaat op 'n reis deur die land. Hy het in Biloxi, Mississippi, gestop en sy lewe beëindig deur 'n tuinslang van die uitlaat van sy motor na die kajuit in te voer. 'n Paar jaar later het sy ma die manuskrip van Dunces onder die aandag gebring van die romanskrywer Walker Percy, wat die boek in druk gebring het. In 1981 is Toole postuum met die Pulitzerprys vir fiksie bekroon.

1. ↑ Nevils and Hardy. pg. 143