Mane van Galilei

Die Mane van Galilei, of Galileiaanse mane, is die vier natuurlike satelliete van Jupiter wat omstreeks Januarie 1610 deur Galileo Galilei ontdek is. Hulle is verreweg Jupiter se grootste mane en is genoem na minnaars van Zeus; hulle is Io, Europa, Ganumedes en Kallisto. Benewens die Son en agt planete is hulle die grootste voorwerpe in die Sonnestelsel, met groter radiusse as enige van die dwergplanete.

Ganmedes is die grootste maan in die Sonnestelsel en is selfs groter as die planeet Mercurius. Die drie binnemane, Io, Europa en Ganumedes, is in ’n wentelresonansie van 4:2:1 met mekaar.

Die mane is in óf 1609 óf 1610 ontdek nadat Galileo verbeterings aan sy teleskoop aangebring het wat hom in staat gestel het om hemelligame duideliker as voorheen te sien.^[1] Hy het aanvanklik sy ontdekking die Cosmica Sidera, "Cosimo se sterre", genoem na ’n weldoener van hom. Die huidige name is egter deur Simon Marius gekies. Marius het die sterre in dieselfde tyd onafhanklik ontdek, en die name is deur Johannes Kepler voorgestel.^[2]

1. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Galileo89
2. ↑ Pasachoff, Jay M. (2015). "Simon Marius's Mundus Iovialis: 400th Anniversary in Galileo's Shadow". Journal for the History of Astronomy. 46 (2): 218–234. Bibcode:2015AAS...22521505P. doi:10.1177/0021828615585493.