Die ondermaanse is ’n begrip in Arestoteliaanse fisika wat uit die Griekse sterrekunde kom.[1] Dit is die deel van die kosmos onder die maan, met die aarde as middelpunt, wat bestaan uit die vier klassieke elemente: aarde, water, lug en vuur.[2]
Die ondermaanse was in die klassieke sterrekunde die sfeer van die veranderlike natuur; alles bo die maan – die streek van die eter waar die planete en sterre geleë is – was permanent en onveranderlik. Die natuurkragte het net in die ondermaanse sfeer gegeld.[3]