Rookstaking, gewoonlik genoem ophou rook, is die proses om tabakrook te staak. Tabakrook bevat nikotien, wat verslawend is en afhanklikheid kan veroorsaak. As gevolg hiervan maak nikotienonttrekking die proses om op te hou dikwels moeilik.[1][2]
Rook is die grootste oorsaak van voorkombare dood en 'n wêreldwye kommer oor openbare gesondheid. Tabakgebruik lei meestal tot siektes wat die hart en longe affekteer, met rook 'n groot risikofaktor vir hartaanvalle, beroertes, chroniese obstruktiewe longsiekte (COPD), idiopaties pulmonale fibrose (IPF), emfiseem, en verskeie tipes en subtipes kanker (veral longkanker, kanker van die orofarinks, larinks, en mond, slukderm- en pankreaskanker). Rookstaking verminder die risiko om aan rookverwante siektes te sterf aansienlik. Die risiko van 'n hartaanval by 'n oud-roker verminder met 50% na een jaar van staking. Net so verminder die risiko van longkanker met 50% in 10 jaar vanaf staking.[3][4][5][6][7]
Van 2001 tot 2010 het ongeveer 70% van die rokers in die Verenigde State 'n begeerte uitgespreek om op te hou rook, en 50% het gerapporteer dat hulle die afgelope jaar probeer het om dit baas te raak. Baie strategieë kan gebruik word om op te hou rook, insluitend skielike ophou sonder hulp, verminder en dan ophou, gedragsberading en medikasie soos bupropion, sitisien, nikotienvervangingsterapie of vareniklien. In onlangse jare, veral in Kanada en die Verenigde Koninkryk, het baie rokers oorgeskakel na die gebruik van elektroniese sigarette om op te hou tabak rook. 'n Studie van 2022 het egter bevind dat 20% van rokers wat probeer het om e-sigarette te gebruik om op te hou rook, daarin geslaag het, maar 66% van hulle het een jaar later as dubbelgebruikers van sigarette en dampprodukte geëindig.
Slegs 3–6% van staakpogings sonder hulp is egter suksesvol op lang termyn. Gedragsberading en medikasie verhoog elkeen die koers van suksesvolle ophou rook, en 'n kombinasie van gedragsberading met 'n medikasie soos bupropion is meer effektief as enige intervensie alleen. 'n Meta-analise van 2018, uitgevoer op 61 ewekansige gekontroleerde proewe, het getoon dat onder mense wat ophou rook met 'n ophoumedikasie (en 'n mate van gedragshulp), ongeveer 20% van hulle 'n jaar later steeds nie-rokers was, in vergelyking met 12% wat nie medikasie geneem het nie.
By nikotienafhanklike rokers kan ophou rook lei tot nikotienonttrekkingsimptome soos nikotiendrange, angs, prikkelbaarheid, depressie en massatoename. Professionele rookstaking-ondersteuningsmetodes poog gewoonlik om nikotien-onttrekkingsimptome aan te spreek om die persoon te help om vry te kom van nikotienverslawing.