Vedanga

Die Vedangas (Sanskrit: वेदाङ्ग vedāṅga, "ledemate van die Veda") is ses bykomende dissiplines in Hindoeïsme wat in die antieke tyd ontwikkel het en met die bestudering van die Vedas verband hou.^[1][2] Hulle is:^[1]

1. Shiksha (śikṣā): fonetiek, fonologie, uitspraak.^[1] Dit fokus op die letters van die Sanskrit-alfabet, aksent, klem, melodie, ens.^[3][4]
2. Chhandas (chandas): Digmaat.^[5] Dit folus op digmaat, onder andere dié wat gebaseer is op ’n vaste getal lettergrepe per vers.^[6][7]
3. Vyakarana (vyākaraṇa): grammatika en linguistiese ontleding.^[8][9][10] Gaan oor grammatikareëls en ontledings om die presiese vorm van woorde en sinne vas te stel om idees duidelik oor te dra.^[11][12]
4. Nirukta (nirukta): etimologie, verduideliking van woorde, veral dié van argaïese herkoms met ’n onduidelike betekenis.^[13][11]
5. Kalpa (kalpa): rituele instruksies.^[1] Dit fokus op die standaardisering van prosedures vir Vediese rituele, asook die regte gedrag en pligte van ’n mens in verskillende stadiums van sy lewe.^[14]
6. Jyotisha (jyotiṣa): Goeie tye vir rituele, astrologie^[1] en astronomie.^[15][16]

Die Vedangas het hul wortels in antieke tye en die Brihadaranyaka-Upanishad noem hulle ’n integrale deel van die Vediese geskrifte.^[17] Hulle kan teruggespeur word na die 2de millennium v.C. Dit is egter nie duidelik waar en wanneer die idee vir ’n lys van ses Vedangas ontstaan het nie.^[18]

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2 1,3 1,4} James Lochtefeld (2002), "Vedanga" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 1: A-M, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, ble. 744-745
2. ↑ "Vedanga" (in Engels). Princeton University. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Junie 2017. Besoek op 14 Augustus 2015.
3. ↑ Sures Chandra Banerji (1989). A Companion to Sanskrit Literature. Motilal Banarsidass Publ. pp. 323–324. ISBN 978-81-208-0063-2.
4. ↑ Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 477-495.
5. ↑ James Lochtefeld (2002), "Chandas" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 1: A-M, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, bl. 140
6. ↑ Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 391-394 met voetnote.
7. ↑ Peter Scharf (2013). Keith Allan (red.). The Oxford Handbook of the History of Linguistics. Oxford University Press. pp. 228–234. ISBN 978-0-19-164344-6.
8. ↑ W. J. Johnson (2009), A Dictionary of Hinduism, Oxford University Press, ISBN 978-0198610250, Article on Vyakarana
9. ↑ Harold G. Coward 1990, p. 105.
10. ↑ James Lochtefeld (2002), "Vyakarana" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, page 769
11. ↑ ^{11,0 11,1} Harold G. Coward 1990, pp. 105-110.
12. ↑ Annette Wilke & Oliver Moebus 2011, pp. 416-419.
13. ↑ James Lochtefeld (2002), "Nirukta" in The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing, ISBN 0-8239-2287-1, page 476
14. ↑ Wendy Doniger (1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webster. p. 629. ISBN 978-0-87779-044-0.
15. ↑ Yukio Ohashi (red.: H. Selin) (1997). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine. Springer. pp. 83–86. ISBN 978-0792340669.
16. ↑ Kireet Joshi (1991). The Veda and Indian Culture: An Introductory Essay. Motilal Banarsidass Publ. ISBN 978-81-208-0889-8.
17. ↑ Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature So Far as it Illustrates the Primitive Religion of the Brahmans. Williams and Norgate. p. 110.
18. ↑ Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature So Far as it Illustrates the Primitive Religion of the Brahmans. Williams and Norgate. pp. 108–113.