Antonio Arenas Merino | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Lima, 13 de xunetu de 1808 | ||
Nacionalidá | Perú | ||
Muerte | Lima, 27 d'avientu de 1891 (83 años) | ||
Familia | |||
Madre | Rosa Merino | ||
Fíos/es | Alejandro Arenas | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidá Nacional Mayor de San Marcos | ||
Llingües falaes | castellanu | ||
Oficiu | políticu, abogáu, xuez | ||
Manuel Antonio Arenas Merino (13 de xunetu de 1808, Lima – 27 d'avientu de 1891, Lima) foi un abogáu, xurista y políticu peruanu, qu'ocupó la Presidencia de Perú tres l'alloñamientu de Miguel Iglesias, exerciendo un mandatu curtiu d'avientu de 1885 a xunu de 1886, antes de pasar el mandu al xeneral Andrés A. Cáceres, escoyíu constitucionalmente.
A lo llargo de la so estensa carrera política, Antonio Arenas llegó a ocupar innumberables funciones públiques. Foi ministru de Rellaciones Esteriores (1858-1859 y 1885-1886); ministru de Gobiernu, Policía y Obres Públiques (1862-1863 y 1868); ministru de Xusticia, Instrucción, Cultu y Beneficencia (1876); presidente del Conseyu de Ministros (1868; 1876; y 1885-1886). Foi tamién diputáu por Lima (1858-1862); presidente de la Cámara de Diputaos (1860-1861); senador per Lima (1868-1872); diputáu y presidente de l'Asamblea Constituyente en 1884; vocal supremu y presidente de la Corte Suprema de Xusticia en cuatro periodu (1876, 1885, 1889 y 1890). Foi amás candidatu a la presidencia en 1872, rector del Convictorio de San Carlos y decanu del Colexu d'Abogaos de Lima. Foi l'únicu ciudadanu peruanu que llegó a presidir los trés poderes del Estáu: el Llexislativu, l'Executivu y el Xudicial.
Foi, amás, primer gran maestre de la Gran Loxa Masónica de Perú (1882-1885).