L'arte mexicano consta d'una variedá d'artes visuales que se desenvolvieron nel área xeográfica agora conocida como Méxicu. El desarrollu d'estes artes siguió a la historia de Méxicu, cola era Mesoaméricana, el periodu colonial, el periodu dempués de la independencia de Méxicu y otros acontecimientos.[1] L'arte mesoamericanu foi producíu na zona que toma gran parte de lo que ye agora'l centru y el sur de Méxicu, mientres un periodu de 300 años antes de la conquista de Méxicu que tomó dende 1500 AC hasta 1500 de la nuesa era.
Mientres esti tiempu, tolos factores qu'influyeron nel arte fueron los indíxenes, col arte fuertemente amestáu a la relixón y les clases dominantes, nun hubo una verdadera distinción ente l'arte, l'arquiteutura y l'escritura. La conquista española dio llugar a 300 años de dominiu, pero nun #modificar el sentíu del arte amestáu a la relixón, la mayoría del arte foi acomuñáu cola construcción y decoración de les ilesies, según la xustificación relixosa de siguir col gobiernu español. Cuasi tol arte foi producíu cola tradición europea, pero caltuvieron los elementos indíxenes, a partir d'un equilibriu ente les tradiciones europees y les indíxenes.[2]
Dempués de la independencia, l'arte caltuvo fuertemente l'estilu européu, pero les temes indíxenes empezaron a apaecer más, yá que se precisaba una distinción del Méxicu actual y el so pasáu colonial. Esta preferencia d'elementos indíxenes continuu hasta metaes del sieglu XX, col muralismu mexicanu, lideráu por artistes como Diego Rivera, David Alfaro Siqueiros, José Clemente Orozco y Fernando Leal.
La fuercia d'esti movimientu artísticu foi tal qu'afectó a otres artes que taben empecipiando, como la fotografía y les artesaníes, fuertemente promovíes como parte de la identidá mexicana. Dende la década de 1950, l'arte mexicano rompió col estilu muralista y foi más globalizáu; un exemplu ye la integración d'elementos asiáticos, con artistes mexicanos y direutores de cine que tienen un efeutu nel escenariu mundial.