Boeing B-52 Stratofortress

Boeing B-52 Stratofortress
familia d'aeronaves
land-based strategic jet bomber (en) y aircraft with 8 jet engines (en)
Información
Fabricante	Boeing
Historia
Primer vuelu	15 abril 1952
Entrada en serviciu	1955
Operadores	Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos    NASA
Carauterístiques
Tipu d'ales	ala alta (es)
Unidaes fabricades	744
Fuercia motora	JT3D (es)
Eslora	48,03 metros
Altor	12,4 metros
Armamentu	Bomba no guiada (es) AGM-28 Hound Dog (es) AGM-129 ACM (es) AGM-69 SRAM (es) AGM-86 ALCM (es) AGM-84 Harpoon

El Boeing B-52 Stratofortress ye un bombarderu estratéxicu subsónicu de llargu algame, propulsado por motores de reaición, fabricáu pola compañía d'Estaos Xuníos Boeing y que ta en serviciu na Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos (USAF) dende 1955.

A partir del llogru del contratu'l 5 de xunu de 1946, el B-52 pasó por delles etapes de diseñu; dende'l primer prototipu d'ala recta propulsado por seis motores turbohéliz hasta'l prototipu final YB-52, d'ala en flecha y propulsado por ocho turborreactores. L'avión realizó'l so primer vuelu el 15 d'abril de 1952 con "Tex" Johnston como pilotu de pruebes.^[1]

El B-52 Stratofortress reemplazó gradualmente al Convair B-36 ente 1955 y 1959. Anque foi construyíu pa portar armes nucleares nes misiones de disuasión de la Guerra Fría, y en participando nun gran númberu de guerres, el Stratofortress solamente llanzó municiones convencionales. Anguaño les sos capacidaes de bombardéu convencional son más importantes pa la consecución de los oxetivos de la USAF, pa los cualos la so gran radiu d'aición y capacidá de carga d'hasta 32 tonelaes d'armamentu probaron la so valía.^[2]

La USAF tuvo a los B-52 en serviciu activu dende 1955, primeramente col Mandu Aereu Estratéxicu. En 1992, cola disolución d'esi mandu, tolos aviones fueron absorbíos pol Mandu de Combate Aereu, y en 2009 pasaron a formar parte del acabante crear Mandu d'Ataque Global de la Fuercia Aérea. El so mayor rendimientu a velocidaes subsóniques elevaes y los sos costos d'operación relativamente baxos caltuvieron al B-52 en serviciu a pesar de la llegada d'aviones más modernos con mires de reemplazalo, como l'esperimental North American XB-70 Valkyrie, el supersónicu Rockwell B-1 Lancer y el furtivu Northrop Grumman B-2 Spirit. En xineru de 2005, el B-52 convertir na segunda aeronave, dempués del bombarderu británicu English Electric Canberra, en cumplir 50 años en serviciu siguíu col so operador principal. En 2009, yá esistíen seis aviones formando parte d'esa llista de llonxevidá; los otros cuatro son el Tupolev Tu-95 soviéticu,^[3] y los estauxunidenses Lockheed C-130 Hercules,^[4] Boeing KC-135 Stratotanker,^[5] y Lockheed U-2.^[6]

1. ↑ Boeing. «The Boeing Logbook: 1952 - 1956. 15 April 1952» (inglés). Boeing.com. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de marzu de 2010. Consultáu'l 20 de febreru de 2010.
2. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Fact Sheet
3. ↑ Ilya Kramnik (19 de xunetu de 2007). «to95/ Возвращение летающего медведя - La torna del "Osu Volador" [Tu-95]» (rusu). Lenta.ru. Consultáu'l 20 de febreru de 2010.
4. ↑ Joseph Y. Dabney / Service News: Lockheed Martin (2004). «C-130 Reaches Major Milestone (Páx. 3)» (inglés). www.lockheedmartin.com/ams. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de marzu de 2009. Consultáu'l 20 de febreru de 2010.
5. ↑ Michael Lombardi / Boeing Frontiers (Julio de 2006). «The first KC-135 tanker aircraft rolled out 50 years ago this month» (inglés). Boeing.com. Consultáu'l 20 de febreru de 2010.
6. ↑ Jonathan Karl. ABC News (17 d'agostu de 2007). «So high, so fast» (inglés). abcnews.go.com. Consultáu'l 20 de febreru de 2010.