Carlos VII de Francia (22 de febreru de 1403, París – 22 de xunetu de 1461, Mehun-sur-Yèvre) llamáu el Victoriosu (en francés: Le Victorieux) o'l Bien Sirvíu (en francés: Le Bien-Servi), foi'l quintu fíu del rei Carlos VI y de Sabela de Baviera, descendiente de la dinastía Valois. Convertir n'herederu al tronu y en Delfín de Francia en 1417, coronándose como rei de Francia'l 17 de xunetu de 1429, títulu qu'ostentó hasta la so muerte en 1461, a pesar de qu'al entamu de la so vida tuvo qu'apostase'l tronu con Enrique VI d'Inglaterra, que'l so rexente, el Duque de Bedford, apoderaba gran parte del Reinu de Francia, incluyendo la capital, París.
Foi fíu de Carlos VI, Rei de Francia, pero la so socesión al tronu foi puesta en tela de xuiciu polos ingleses qu'ocupaben el norte de Francia, y el Tratáu de Troyes, robláu pol so padre, Carlos VI, qu'axustaba que'l socesor al tronu francés sería Enrique VI, el monarca inglés. Aun así, foi coronáu en Reims en 1429 gracies en parte a los esfuercios de Xuana d'Arcu por lliberar Francia de la ocupación inglesa. La última fase del so reináu carauterizar por resfregones constantes col so fíu, el futuru Lluis XI.