Claude Lorrain

Claude Lorrain
Vida
Nacimientu	Chamagne, 1600[1]
Nacionalidá	ducado de Lorena
Muerte	Roma[2], 23 de payares de 1682[3] (81/82 años)
Sepultura	iglesia de San Luis de los Franceses (es) Trinità dei Monti (es)
Familia
Casáu con	ensin valor
Familia	ver Jean Dominique (sobrín)
Estudios
Llingües falaes	francés
Alumnu de	Agostino Tassi Goffredo Wals (es) Claude Deruet
Oficiu	pintor, dibuxante, grabador
Trabayos destacaos	La Fête villageoise (es) Puerto con el embarque de Santa Úrsula (es) Paisaje con Moisés salvado de las aguas del Nilo (es) Puesta de sol en un puerto (es) Liber Veritatis (es)
Influyencies	Annibale Carracci (es) y Domenichino
Movimientu	Clasicismu
Xéneru artísticu	pintura de paisaxe

Claude Gellée (en francés Claude Lorrain, pronunciáu [klod lɔ.ʁɛ̃], anque nel so país ye más conocíu a cencielles como Le Lorrain [«el lorenés»]) (1600, Chamagne – 23 de payares de 1682, Roma)^{[nota 1]} foi un pintor francés establecíu n'Italia. Perteneciente al periodu del arte barrocu, enmarcar na corriente denominada clasicismu, dientro del cual destacó nel paisaxismu. De la so estensa producción subsisten güei día 51 grabaos, 1200 dibuxos y unos 300 cuadros.^[4]

Xeneralmente descritu polos sos contemporáneos como una persona de calter apacible, yera reserváu y totalmente dedicáu al so oficiu.^[5] Cuasi desprovistu d'educación, dedicar al estudiu de temes clásiques, y llabró por sigo mesmu la so fortuna, dende un orixe humilde hasta algamar el visu del ésitu personal. Abrióse camín nun ambiente de gran rivalidá profesional, que sicasí-y llevó a tratar con nobles, cardenales, papes y reis.^[6] La so posición dientro de la pintura de paisaxe ye de primer orde, fechu remarcable pola circunstancia de que nel ámbitu anglosaxón —onde la so obra foi bien valorada ya inclusive influyó na xardinería inglesa—^[7] seya namái conocíu pol so nome de pila, Claude, al igual qu'artistes como Michelangelo, Rafael o Rembrandt. Gran innovador dientro del xéneru paisaxísticu, foi calificáu como'l primera paisaxista puru».^[8]

Lorrain reflexó na so obra un nuevu conceutu na ellaboración del paisaxe basándose en referentes clásicos —el denomináu «paisaxe ideal»—, qu'evidencia una concepción ideal de la naturaleza y del propiu mundu interior del artista. Esta forma de tratar el paisaxe otorgar un calter más ellaboráu ya intelectual y conviértese nel principal oxetu de la creación del artista, la plasmación de la so concepción del mundu, l'intérprete de la so poesía, que ye evocadora d'un espaciu ideal, perfectu.^[9]

Unu de los elementos más significativos na obra de Lorrain ye l'usu de la lluz, a la que da una importancia primordial a la de concebir el cuadru: la composición llumínica sirve en primer llugar como factor plásticu, al ser la base cola qu'entama la composición, cola que crea l'espaciu y el tiempu, cola qu'articula les figures, les arquitectures, los elementos de la naturaleza; de segundes, ye un factor estéticu, al destacar la lluz como principal elementu sensible, como'l mediu qu'atrai y envolubra al espectador, y conducir a un mundu de suañu, un mundu d'ideal perfeición recreáu pol ambiente de total serenidá y placidez que Claude crea cola so lluz.^[10]

La obra de Lorrain espresa un sentimientu cuasi panteísta de la naturaleza, que ye noble y ordenada como la de los referentes clásicos de que se nutre'l opus loreniano, pero aun así llibre y exuberante como la naturaleza selvaxe. Recrea un mundu perfectu ayenu al pasu del tiempu, pero de índole racional, dafechu satisfactoriu pa la mente y l'espíritu. Sigue aquel antiguu ideal de ut pictura poesis, en que'l paisaxe, la naturaleza, traducen un sentíu poéticu de la esistencia, una concepción llírico y harmonizao del universu.^[11]

Claude conocía'l mundu col corazón hasta l'últimu detalle. Sirvir del mundu pa espresar lo que sentía na alma. ¡Esto ye'l verdaderu idealismu!

Goethe^[12]

1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 118574450. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
2. ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Лоррен Клод. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
3. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 119360258. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
4. ↑ Lluna 1984, p. 27.
5. ↑ Wittkower & Wittkower 1992, p. 193.
6. ↑ Röthlisberger & Cecchi 1982, p. 9.
7. ↑ «Claudio de Lorena». Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'avientu de 2015. Consultáu'l 11 de xunu de 2012.
8. ↑ AA.VV. 2005, p. 188.
9. ↑ Lluna 1984, pp. 10-11.
10. ↑ Castria Marchetti, Giorgi & Zuffi 2005, p. 192.
11. ↑ Röthlisberger & Cecchi 1982, pp. 11-13.
12. ↑ Pijoán 2000, p. 119.

Error de cita: Esisten etiquetes <ref> pa un grupu llamáu "nota", pero nun s'alcontró la etiqueta <references group="nota"/> correspondiente