Futhark nuevu

Futhark nuevu

Tipos	alfabetu, sistema d'escritura natural y alfabetu de caxa única
Llingües	sueco rúnico (es) , Nórdicu antiguu y danés antiguo (es)
Dates	sieglu VIII
Basáu en	Futhark antiguu
Direición del testu	d'izquierda a derecha, bustrofedon (es) y de derecha a izquierda
Formáu por	Fehu (es) , Ur (es) , Thurs (es) , Óss (es) , Reith (es) , Kaun (es) , Hagall (es) , Naudr (es) , Íss (es) , Ár (es) , Sowilo (es) , Tyr (es) , Berkana (es) , Madhr (es) , Logr (es) y ᛦ (es)

El futhark mozu, tamién conocíu como runes escandinaves, ye un alfabetu rúnicu. Ye una forma amenorgada del futhark antiguu, que tenía 24 calteres, ente que'l mozu consta namái de 16 runes. Esti amenorgamientu de lletres, qu'empezó a usase a partir del añu 800 aproximao, producióse paradóxicamente coles mesmes qu'aumentaba'l númberu de fonemes del llinguaxe faláu, cuando'l protonórdicu evolucionó a nórdicu antiguu.

D'esta forma la escritura presentaba faltes de representación del llinguaxe oral. Había pares mínimos que sonaben distintu pero escribir de la mesma forma. Tampoco s'afiguraben na escritura les distinciones ente vocales llargues y vocales curties. Amás les costumes na escritura procuraben evitar poner la mesma runa dos veces consecutives, la única razón pola cual poníase la mesma runa dos veces siguíes yera cuando los soníos representaos por felicidá runa yeren distintos, como por casu na inscripción kunuur pal nome Gunvor.