Generalife

Generalife
Bien d'Interés Cultural
Generalife (es)
palaciu, xardín y Jardín Histórico (España) (es)
Llocalización
País	España
Autonomía	Andalucía
Provincia	provincia de Granada
Conceyu	Granada
Coordenaes	37°10′37″N 3°35′07″W / 37.1769°N 3.5853°O / 37.1769; -3.5853
Generalife Generalife (España)
Arquiteutura
Estilu	arquitectura nazarí (es)
Patrimoniu
BIC	RI-52-0000021[1] y RI-51-0010966
Web oficial

Alhambra, Generalife y Albaicín de Granada

Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
Fuentes del Patiu de la Acequia. Generalife (España)
Llugar	España
Criterios	Cultural Bien d'interés cultural RI-51-0010966 dende'l 23 de marzu de 2004[2]: i, iii, iv
Referencia	314
Inscripción	1984 (VIII Sesión)
Área	Europa

El Generalife (árabe: جَنَّة الْعَرِيف) ye la villa con xardinos habitada polos reis musulmanes de Granada como llugar de descansu, asitiáu na ciudá de Granada, Andalucía, España. Foi concebida como villa rural, onde xardinos ornamentales, güertos y arquiteutura integrábense, nes cercaníes de l'Alhambra. L'orixe del nome ta aldericáu. Dalgunos abogen por Yannat al-Arif como Güerta del Arquiteutu, o "Xardín del arquiteutu" anque pudo significar El más escelsu xardín. Esi güertu real yera común nes cortes hispanu-árabes y ye frutu de les reformes y agregos que-y apurrieron los distintos sultanes. Polos sos elementos decorativos más antiguos, el palaciu debió de construyise a finales del sieglu XIII pol segundu sultán de la dinastía nazarí, Muhammad II (1273-1302). Foi declaráu, xunto cola Alhambra, Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco en 1984.^[3]

El Generalife ta asitiáu fora de les muralles de la Alhambra, al este, na fastera del Cuetu del Sol. Foi finca de recréu de los sultanes nazaríes pero tamién utilizada pa la so esplotación agrícola. Nel periodu medieval tenía siquier cuatro huerta y la residencia ye un palaciu al que'l visir Ibn al-Yayyab llamó la Casa Real de la Felicidad.

Ye d'estilu árabe nazarí y ta asitiáu nel llau septentrional de l'Alhambra. Na dómina de la so construcción, taba asitiáu fora del perímetru de la Granada musulmana, y escarecía de comunicación direuta cola Alhambra, siendo'l so accesu principal el camín del Ribayu Aikabia, l'actual Cuesta de los Chinos, que xubía dende'l ríu Darro.^[4]

Ta formáu por un conxuntu d'edificaciones, patios y xardinos, que lo converten n'unu de los mayores curiosos de la ciudá de Granada, y, xunto cola Alhambra, n'unu de los conxuntos arquiteutónicos más destacables de l'arquiteutura civil musulmana. Dende l'esterior contemplen dos pabellones asitiaos a norte y sur, y comunicaos por un patiu percorríu pol cursu de l'agua, los dos pabellones atópense bien reformaos.

1. ↑ «base de datos de monumentos de Wiki Loves Monuments» (13 payares 2017).
2. ↑ Ministeriu de Cultura, Patrimoniu Históricu
3. ↑ «Alhambra, Generalife and Albayzín, Granada». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 9 de febreru de 2013.
4. ↑ Seco de Lucena, L.: Planu de Granada Árabe, Granada, 1910, reimpreso facsimil en 1982, a escala 1:1000