Esti artículu necesita wikificase. Pues visitar la llista d'artículos pa wikificar. Contribúi camudando lo que seya necesario o poniendo na páxina d'alderique lo que nun conozas pa que l'autor faiga los camudamientos. (Collabora!)
Nun elimines esti avisu hasta que tea fináu tol trabayu...
Esti avisu púnxose'l 22 de payares de 2018.
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Gran Conseyu Fascista}} ~~~~
El Conseyu Fascista (italianu: Gran Consiglio del Fascismu) foi'l principal órganu del gobiernu fascista d'Italia cuando Mussolini yera'l Primer Ministru. L'organismu foi creáu como un órganu del Partíu Fascista en 1922[1] (institucionalizáu seis años más tarde), pero depués convirtióse nun organismu estatal el 9 d'avientu de 1928, que controló les instituciones de gobiernu.
Delles persones escoyíes por el mesmu Mussolini, qu'ocupaben el cargu por un periodu de 3 años.
Esencialmente, el conseyu podía:
Escoyer a los diputaos del Partíu Nacional Fascista, crear les nominaciones pa Secretariu del Partíu y otros puestos d'importancia nel mesmu, aprobar los estatutos del Partíu y dirixir la política d'ésti.
Trazar la llinia de socesión real, otorgar el derechu a la corona, escoyer a los posibles socesores del Primer Ministru, escoyer la función y la composición del Gran Conseyu, el Senáu, la Cámara de Diputaos, el poder de decidir los derechos y poderes del Primer Ministru, aprobar trataos internacionales y les rellaciones esteriores.
El Gran Conseyu yera convocáu pol Primer Ministru y tolos decretos y les lleis creaes pol Conseyu namái podíen ser aprobaes pol Primer Ministru.
La mayoría del Gran Conseyu votó'l 25 de xunetu de 1943 a favor de la resolución de Dino Grandi d'aquel día (19 contra 8 y 1 astención), que quitaba a Mussolini de los sos poderes, siendo depuestu nun golpe d'estáu non violentu. Esto asocedió como respuesta direuta a la invasión aliada de Sicilia, qu'amenaciaba en convertir a Italia nun campu de batalla, como n'efeutu, depués asocedió (vease Frente d'Italia).