Laricifomes officinalis

Laricifomes officinalis
Clasificación científica
Reinu: Fungi
División: Basidiomycota
Clas: Agaricomycetes
Orde: Polyporales
Familia: Fomitopsidaceae
Xéneru: Laricifomes
Especie: Laricifomes officinalis
(Vill.) Kotl. & Pouzar (1957)
Sinonimia

Agaricum officinale (Vill.) Donk (1971) [1974]
Boletus agaricum Pollini (1824)
Boletus laricis F.Rubel (1778)
Boletus officinalis Vill. (1789)
Boletus officinalis (Vill.) Batsch, (1783)
Boletus purgans J.F.Gmel. (1792)
Cladomeris officinalis (Vill.) Quél. (1886)
Fomes fuscatus Lázaro Eivissa (1916)
Fomes officinalis (Vill.) Bres. (1931)
Fomitopsis officinalis (Vill.) Bondartsev & Singer (1941)
Piptoporus officinalis (Vill.) P.Karst. (1882)
Polyporus officinalis (Vill.) Fr. (1821)

Ungulina officinalis (Vill.) Pat. (1900)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Laricifomes officinalis ye una especie de fungu nel orde Polyporales. Causa podrén marrón del corazón nes coníferes , y alcuéntrase n'Europa, Asia y América del Norte, según en Marruecos.[1][2][3] Conozse comúnmente como agarikon, según la quinina por cuenta del so sabor desaxeradamente amargoso.[2][3][4] Los analises d'ADN sofiten a L. officinalis como un sistema distintu del xéneru Fomitopsis.[4] [2][1][4][3][5]


Los cuerpos granibles, una vegada recoyéronse llargamente pa la producción de quinina melecinal, que se pensaba que podríen contenelo, pol sabor amargosu del polvu. Sicasí, nun contienen quinina, y nun tienen propiedaes anti-malaria.[6]

Los cuerpos granibles distintivos pueden ser grandes, d'hasta dos metros de llargu, en forma de pezuña o columnar. Son de color mariellu-blancu nidiu, cuando son nuevos, convirtiéndose llueu en blancu y caliares. La decadencia ye marrón, cúbicamente sedáu, con fieltros blancos gruesos en grandes resquiebros. El sabor de dambos cuerpos granibles y fieltros ye amargosu y distintu pa esta especie. Los árboles infestaos pueden ser hábitat d'otres especies atraíes.[7]

  1. 1,0 1,1 Chlebicki, Andrzej (2003). «Fomitopsis officinalis on Siberian Larch in the Urals». Mycologist 17 (3):  páxs. 116–120. doi:10.1017/S0269915X03003057. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Ginns, J.. «Annotated Key to Pacific Northwest Polypores». Pacific Northwest Key Council. Consultáu'l 17 d'abril de 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 Stamets, Paul (2005). «Melecinal Polypores of the Forests of North America: Screening for Novel Antiviral Activity». International Journal of Medicinal Mushrooms 7:  p. 362. http://www.dl.begellhouse.com/download/article/68ee03ef1a9aac59/IJM%200703%20(362).pdf. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Kim, Kyung Mo (2005). «Evaluation of the monophyly of Fomitopsis using parsimony and MCMC methods». Mycologia 97 (4):  páxs. 812–822. doi:10.3852/mycologia.97.4.812. PMID 16457351. http://www.mycologia.org/cgi/content/full/97/4/812. 
  5. Blanchette, Robert A. (Jan.-Feb. 1992). «Nineteenth Century Shaman Grave Guardians Are Carved Fomitopsis officinalis Sporophores». Mycologia 84 (1):  páxs. 119–124. doi:10.2307/3760412. 
  6. Arora, David. Mushrooms Demystified. Ten speed Press: 1986. p. 580.
  7. Hagle, Gibson, Tunnock. A Field Guide to Diseases & Insect Pests of Northern & Central Rocky Mountain Conifers. USDA Forest Service: 2003, pg 29

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne