Linkin Park | ||
---|---|---|
Orixe | Estaos Xuníos | |
Xéneru(os) | Hip hop, metal alternativu, nu metal, rock alternativu, rock, heavy metal, pop rock, pop, electropop (es) , rap rock (es) , rock electrónicu y rap metal (es) | |
Sellu discográficu | Warner Bros. Records y Machine Shop Recordings (es) | |
Miembros | ||
Brad Delson, Joe Hahn, Mike Shinoda, Chester Bennington, Dave Farrell, Rob Bourdon, Mark Wakefield, Emily Armstrong y Colin Brittain | ||
Enllaces esternos | ||
Sitiu web oficial | https://www.linkinpark.com/ | |
Discogs | 40029 y 901845 | |
linkinPark | ||
linkinpark | ||
IMDb | nm1245493 | |
[editar datos en Wikidata] |
Linkin Park ye una banda d'Estaos Xuníos de rock alternativu procedente d'Agoura Hills, California. Formada en 1996, el grupu tuvo primeramente integráu por Mike Shinoda, Dave Farrell, Joe Hahn, Brad Delson, Rob Bourdon y Mark Wakefield, esti postreru como voz principal. La banda empecipió nesi mesmu añu los sos primeros trabayos musicales de manera independiente y posterior a esto grabaron el so primer material llamao Xero; sicasí nun tuvieron gran ésitu na busca d'un sellu discográficu yá que naide amosó interés pol so trabayu, lo que causó l'arrenunciu de Mark Wakefield.[1] Poco dempués, Chester Bennington incorporar a la banda como vocalista; el grupu realizó la so primer presentación nun club de Los Angeles y siendo sofitaos por Jeff Blue, entós daquella vicepresidente de Warner Bros. Records, llograron roblar col sellu en 1999. El nome del grupu ye un xuegu de pallabres que fai referencia al Lincoln Park en Santa Monica.[1][2]
Nel 2000 el grupu llanzó'l so álbum debú tituláu Hybrid Theory;[3] d'esti estrayxeron los senciellos «Crawling», «Papercut», «In the End» y «One Step Closer»; los últimos dos, llograron certificación de discu d'oru n'Australia.[4] Hybrid Theory algamó'l puestu númberu dos n'el Billboard 200, foi'l séptimu álbum más vendíu de la década del 2000,[5] y certificar con discu de diamante nos Estaos Xuníos y múltiple discu de platín n'Europa.[6][7][8] El cuartu senciellu del álbum, «In the End», algamó la so meyor posición nel segundu puestu de la llista Billboard Hot 100, y quedóse nella por trenta y ocho selmanes.[9]
En 2003, la banda llanzó'l so primer álbum en direutu tituláu Live in Texas, grabáu nel Reliant Stadium, en Houston, Texas.[10] El discu llogró múltiples certificaciones d'oru n'Alemaña, Nueva Zelanda, Reinu Xuníu y Austria.[11][12] [13][14] Darréu, en 2008, llanzaron otru álbum en direuto tituláu Road to Revolution: Live at Milton Keynes.[15]
El so siguiente álbum d'estudiu, Meteora, foi publicáu en 2003. Con unes ventes na primer selmana de 810 000 unidaes,[16] l'álbum entró nel Billboard 200 nel puestu númberu unu, y convirtióse nel tercer discu más vendíu del añu.[17] Del discu estrayxeron seis senciellos, ente los que se cunten «Somewhere I Belong» y «Numb»; esti postreru, recibió certificaciones d'oru nos Estaos Xuníos y Australia.[4][18][19][20] Esi mesmu añu, MTV2 nomó a Linkin Park como la sesta «meyor banda na era del videu musical» y la tercera meyor banda del nuevu mileniu», detrás d'Oasis y Coldplay.[20][21][22] Coles mesmes, Billboard allugó al grupu nel puestu diecinueve de los meyores artistes de la década.[23]
Dempués de Meteora, la banda retardó pa un par d'años más palantre el so próximu material discográfico; nesi ralu dalgunos integrantes entamaron proyeutos alternos.[24][25][26] La banda tamién llanzó dos álbumes de remezcla certificaos ente esi par d'años, Reanimation (2002) y Collision Course (2004), esti postreru con collaboraciones del raperu Jay-Z nel cantar «Numb/Encore». Dichu senciellu recibió certificaciones d'oru y platino en numberosos países, y dambos álbumes fueron certificaos con platino.[18][4][27][28][29]
El grupu ye conocíu por el so estilu musical carauterísticu qu'entemez rock, rap y soníos electrónicos,[3] magar dende los sos entamos consideróse-y como nu metal, hasta lo que foi'l so segundu álbum Meteora, nesi entós optando por esti xéneru y pol rap metal, sicasí nel so tercer discu Minutes to Midnight decidieron esplorar n'otros xéneros, camudando a un estilu más «nidiu», empobináu al rock alternativu.[30] [31] Darréu col so discu A Thousand Suns rexistraron un estilu muncho más esperimental, dicha producción convertir nel cuartu álbum consecutivu de la banda n'algamar el númberu unu nes llistes de popularidá na so primer selmana de ventes.[32][33][34] La banda vendió 80 millones de discos y ganó dos premios Grammy.[35][36][37][38]
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes genreuos
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes alprh
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes outashes
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes worth
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes fortt
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes sackr
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes newjzn