Back Mundlēow ANG حوض غسيل Arabic Lababo BCL Умивалник Bulgarian Gwalc'heris Breton Lavabo Catalan Umyvadlo Czech Håndvask Danish Waschbecken German Νεροχύτης Greek

Llavabu

Llavabu básicu tradicional, con canía o grifería monomando mecedora d'agua caliente y fría, un xabón na xabonera en baxorrelieve, un espeyu empotráu, una toalla colgada del toballeru, delles toallas grandes (pa la ducha) doblaes y un par d'arumes o accesorios de bañu nun estante de vidriu.
Aguamanil (llavabu antiguu) del tipu «cofaina» (palancana ensin desaguadoriu) nel Palazzo Lauría, allugáu en San Mauro Forte (Italia).
Llavabu de reciclaje de l'agua (modelu utilizáu en Turquía).
Llavabu creáu en 1964 en Hamburgo (Alemaña) pol diseñador alemán Detlef Rahe (profesor na Universidá de Belles Artes de Bremen).
Vista posterior-inferior d'un llavabu incorporáu al retrete p'aprovechamientu de l'agua.
Llavabu especial pa descontaminación radiactiva, nun llaboratoriu.

El llavabu[1] o llavamanes[2] ye una pieza con caños y desagüe qu'hai davezu nel bañu pa la hixene personal. Fabricaos orixinalmente en piedra, lloza y porzolana, la moderna industria de saneamientos producir en diversos tipos de cerámica, metal, vidriu, madera y otros materiales sólidos. Pueden considerase precedentes o sinónimos de recipientes como cofaines, palancanes, tines o aguamaniles.

  1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: llavabu
  2. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: llavamanes
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne