Monesteriu d'El Escorial


Monesteriu d'El Escorial
 Patrimoniu de la Humanidá UNESCO
Bien d'Interés Cultural
Real Monasterio de San Lorenzo de El Escorial (es)
monesteriu, residencia real (es) Traducir, edificiu de biblioteca, edificiu de muséu, Monumento (es) Traducir y hospital (es) Traducir
Llocalización
País España
AutonomíaBandera de la Comunidá de Madrid Comunidá de Madrid
Conceyu San Lorenzo de El Escorial
Coordenaes 40°35′21″N 4°08′52″W / 40.58917°N 4.14778°O / 40.58917; -4.14778
Monesteriu d'El Escorial alcuéntrase n'España
Monesteriu d'El Escorial
Monesteriu d'El Escorial
Monesteriu d'El Escorial (España)
Historia y usu
Apertura1563
Dueñu Patrimoniu Nacional
Comisariu Felipe II d'España
Orixe del nome Lorenzo de Roma (es) Traducir
Diócesis Archidiócesis de Madrid (es) Traducir
Dedicación Lorenzo de Roma (es) Traducir
Usuariu Real Colegio Alfonso XII (es) Traducir 1875
Arquiteutura
Estilu arquiteutura del Renacimientu
Anchor 152 m
Llargor 192,5 m
Superficie 94 ha
Patrimoniu de la Humanidá
Referencia 318-001
Rexón Europa y América del Norte
Inscripción )
BIC RI-51-0001064[1]
Instalaciones
Formáu por Cripta Real del Monesteriu d'El Escorial, Panteón de Infantes, Real Basílica de San Lorenzo de El Escorial (es) Traducir, Real Biblioteca del Monasterio de San Lorenzo de El Escorial (es) Traducir, Jardínes del Palacio Monasterio de San Lorenzo (es) Traducir y Museo de Pinturas de San Lorenzo de El Escorial (es) Traducir
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata
Monesteriu d'El Escorial, patiu delanteru.
Xardinos del Monesteriu d'El Escorial.

El Real Monesteriu de San Lorenzo de El Escorial ye un complexu qu'inclúi un palaciu real, una basílica, un panteón, una biblioteca , un colexu y un monesteriu. Atópase na llocalidá española de San Lorenzo de El Escorial, na Comunidá de Madrid, y foi construyíu ente 1563 y 1584.

El palaciu foi residencia de la Familia Real Española, la basílica ye llugar de sepultura de los reis d'España y el monesteriu fundáu por monxos de la Orde de San Jerónimo– ta ocupáu anguaño por flaires de la Orde de San Agustín. Ye una de les más singulares arquitectures renacentistes d'España y d'Europa. Asitiáu en San Lorenzo de El Escorial, ocupa una superficie de 33.327 m², sobre la fastera meridional del monte Abantos, a 1028 m d'altitú, na Sierra de Guadarrama. Ta xestionáu por Patrimoniu Nacional.

Conocíu tamién como Monesteriu de San Llorienzo El Real, o, cenciellamente, El Escorial, foi escurríu na segunda metá del sieglu XVI pol rei Felipe II y el so arquiteutu Juan Bautista de Toledo, anque darréu intervinieron Juan de Herrera, Juan de Minjares, Giovanni Battista Castello El Bergamasco y Francisco de Mora. El rei concibió un gran complexu multifuncional, monacal y palaciegu que, afiguráu por Juan Bautista de Toledo según el paradigma de la Traza Universal, dio orixe al estilu herreriano.

Foi consideráu, dende finales del sieglu XVI, la Octava Maravía del Mundu, tantu pol so tamañu y complexidá funcional como pol so enorme valor simbólicu. La so arquiteutura marcó'l pasu del platerescu renacentista al clasicismu desornamentado. Obra ingente, de gran monumentalidad, ye tamién un receptáculu de les demás artes.

Les sos pintures, escultures, cantorales, pergaminos, ornamientos llitúrxicos y demás oxetos suntuarios, sacros y áulicos faen qu'El Escorial sía tamién un muséu. La so complexa iconografía y iconoloxía mereció les más variaes interpretaciones d'historiadores, almiradores y críticos. El Escorial ye la cristalización de les idees y de la voluntá de la so impulsor, el rei Felipe II, un príncipe renacentista.

  1. «base de datos de monumentos de Wiki Loves Monuments» (13 payares 2017).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne