Thomas Samuel Kuhn (18 de xunetu de 1922, Cincinnati – 17 de xunu de 1996, Cambridge) foi un historiador y filósofu de la ciencia estauxunidense, conocíu pola so contribución al cambéu d'orientación de la filosofía y la socioloxía científica na década de 1960.
Kuhn doctorar en física, na Universidá de Harvard en 1949 y tuvo al so cargu un cursu académicu sobre la Historia de la Ciencia en dicha universidá de 1948 a 1956. Depués de dexar el puestu, Kuhn dio clases na Universidá de California, Berkeley hasta 1964, na Universidá de Princeton hasta 1979 y nel Institutu Teunolóxicu de Massachusetts hasta 1991.
En 1962, Kuhn publicó The Structure of Scientific Revolutions (La estructura de les revoluciones científiques), obra na qu'espunxo la evolución de les ciencies naturales básiques d'una manera que s'estremaba de forma sustancial de la visión más xeneralizada entós. Según Kuhn, les ciencies nun progresen siguiendo un procesu uniforme pola aplicación d'un hipotéticu métodu científicu. Verifíquense, sicasí, dos fases distintos de desenvolvimientu científicu. Nun primer momentu, hai un ampliu consensu na comunidá científica sobre cómo esplotar les meyores consiguíes nel pasáu ante los problemes esistentes, creándose asina soluciones universales que Kuhn llamaba «paradigma».
El términu «paradigma» designa tolos compromisos compartíos por una comunidá de científicos. Per un sitiu, los teóricos, ontolóxicos, y de creencies y, por otru, los que faen referencia a l'aplicación de la teoría y a los modelos de soluciones de problemes. Los paradigmes son, por tanto, daqué más qu'un conxuntu d'axomes (pa esclariar la so noción de paradigma Kuhn invoca a la noción wittgensteiniana de los «universo de discursu») [ensin referencies]. Tuvo delles diferencies con Herbert Blumer principalmente por cuestión de ciencia y metodoloxíes. Kuhn acepta l'enfoque del interaccionismu simbólicu sobre actores y los sos pensamientos al igual que les sos aiciones.
La última etapa del so pensamientu ta tiñida por un marcáu darvinismu. Abandona casi por completu'l discursu alrodiu de los paradigmes, y acuta el conceutu de revolución científica al d'un procesu de especiación y especialización pol cual una disciplina científica va acutando los márxenes del so oxetu d'estudiu, alloñar de los horizontes d'otres especialidaes. Nesti postreru sentíu, como una forma de holismu acutáu qu'afecta les distintes cañes del desenvolvimientu científicu, remanez el conceutu de inconmensurabilidad teórica, l'únicu que Kuhn paez caltener incólume hasta'l final de los sos díes.