Transkulturasiya

Transkulturasiya — 1940-cı ildə Kuba antropoloqu Fernando Ortiz^[1] tərəfindən mədəniyyətlərin birləşməsi və yaxınlaşması fenomenini təsvir etmək üçün icad edilən termindir.

Transkulturasiya bir mədəniyyətdən digərinə keçiddən daha çox mənanı ifadə edir, yəni başqa bir mədəniyyətin əldə edilməsindən (akkulturasiya) və ya əvvəlki mədəniyyətin itirilməsindən və kökündən çıxarılmasından (dekulturasiya) ibarət deyil. Daha doğrusu, bu anlayışları birləşdirir və əlavə olaraq yeni bir mədəniyyət fenomeninin (neokulturanın) yaranması ideyasını daşıyır ^[2]. "Uğursuz transkulturalizm"ə nümunə olaraq Ortiz, İspaniya müstəmləkəçiliyinin Kubanın yerli xalqına dağıdıcı təsirini göstərir.

Transkulturasiya, insanların (ümumiyyətlə) zaman keçdikcə münaqişələri gərginləşdirmədən həll etmək meyillərini əks etdirir. Müasir şəraitdə, qloballaşma dövründə, kommunikasiya texnologiyalarının inkişafı ilə əlaqədar olaraq, mədəniyyətlər və kütləvi miqrasiyaların təsir dairəsinin artması müşahidə olunur ki, bu da münaqişələri və onların həlli yollarını daha da çətinləşdirir. Transkulturasiyanın etnosa və ya etnik problemlərə təsir etdiyi yerlərdə "etno-yaxınlaşma" ifadəsindən istifadə olunur.

Ümumiyyətlə, transkulturasiya müharibəni, etik qarşıdurmanı, irqçiliyi, multikulturalizmi, kross-kulturalizmi, millətlərarası evliliyi və bir deyil, bir neçə mədəniyyətə təsir edən hadisələri əhatə edir.

Transkulturasiyanın ümumi prosesləri son dərəcə mürəkkəbdir - makrososial səviyyədə güclü qüvvələr tərəfindən idarə olunur və nəticədə şəxsiyyətlərarası səviyyədə həll olunur. Münaqişənin hərəkətverici qüvvəsi sadəcə ərazilərin yaxınlığıdır - vaxtilə insanları bölüşdürən sərhədlər (təcrid və ya təcridetmə tədbiri olaraq) müxtəlif qruplar bir-birinin ərazisinə basqın etməyə başlayanda fikir ayrılığına səbəb oldu.

Dinc bir yerdə yaşamaq vasitəsi dərhal tapılmazsa, qruplar arasındakı münasibətlər düşmənçilik halına gəlir və fərqli nəticələr verən çox fərqli proseslərə (müsbət və mənfi) səbəb olur. Çox vaxt, tarixin göstərdiyi kimi, birlikdə yaşamaq prosesləri hərbi əməliyyatlarla başlayır, zaman və şəraitlə insanlar müəyyən fikir birliyinə gəlirlər. Münaqişənin səviyyəsi, məqsədli soyqırımdan tutmuş eyni etnik icma daxilində müxtəlif siyasi fikirlər arasında uzun sürən qarşıdurmalara qədər dəyişir.

Bu dəyişikliklər, əsasən, yerli əhali ilə onların xaricdəki diasporları arasındakı fərqləri əks etdirir. Buna baxmayaraq, etnik yaxınlaşma üçün maneələr çox deyil. Dil və bununla bağlı olaraq ünsiyyət və təhsil problemləri bir nəslin ömrü ərzində aradan qaldırıla bilər - bunu xarici valideynlərin uşaqlarının timsalında da görmək olar. Məsələn, ingilis dili, ingilis-amerikalılardan daha çox ingilis-amerikalı olmayan insanlar tərəfindən danışılır və bu, faktiki olaraq beynəlxalq bir dildir.

1. ↑ Ortiz 1995 Arxivləşdirilib 2016-03-04 at the Wayback Machine, pp=v,97
2. ↑ Ortiz, 1995. səh. 102–103