Alonso Berruguete

Si Alonso González de Berruguete (Alonso Berruguete) (c. 1488 – 1561) Espanyol na pintor, iskultor asin arkitekto. Siya konsideradong ihyo an pinaka-importanteng iskultor kan Renasimyentong Espanyol, asin bantogan sa pagkabisto sa saiyang mga iskultura na naglaladawan nin emosyon, na minsan mahiling igdi an mateng langitnon o mateng tormentadong kalag.^[1]

Namundag sa banwaan nin Paredes de Nava, si Berruguete nag'adal nin arte sa pagmamato kan saiyang ama, an pintor na si Pedro Berruguete. Pakagadan kan saiyang ama kan 1504, si Berruguete nagbyahe pasiring Italya sa pagpadagos kan adal niya sa arte, na saiyang pag'estar sa Florence asin sa Roma. Igdi siya nag'adal pag'iskultura sa pagmamato ni Michelangelo, an Italyanong master. An saiyang mga pintura na nahaman sa Italya nagpahiling nin impluensya nin manierista, na kun saen an saiyang arte pigkokompara sa mga kagurubay niyang sinda Jacopo Pontormo asin Rosso Fiorentino.^[1]

Si Berruguete nagbalik sa Espanya kan 1517, asin kan 1518, siya nanombrahan sa pwesto komo pintor sa korte asin iskultor ni Carlos V nin Espanya. Poon kan saiyang pagkapwesto sa siring na posisyon, si Berruguete nagtaong atensyon sa pag'iskultura. An saiyang mga trabaho kabarali nin mga pyesa sa altar sa Irish college sa Salamanca (1529–1533), mga pwesto nin koro sa Katedral nin Toledo (1539–1543) asin lulubngan para sa Arsobispo nin Toledo Juan de Tavera sa ospital na natugdas ni Tuvera, an hospital ni San Juan de Bautista sa Toledo (1552–1561).^[1]

1. ↑ ^{1.0 1.1 1.2} Arthur Byne; Mildred Stapley Byne (1917). Spanish Architecture of the Sixteenth Century. G. P. Putnam's sons. pp. 186–.