Naboukadnesar II

Gant ar ger Naboukadnesar e tegouezher amañ. Evit sterioù all ar ger, gwelit Naboukadnesar (disheñvelout).

Naboukadnesar II^[2] (En Arameeg ܢܵܒܘܼ ܟܘܼܕܘܼܪܝܼ ܐܘܼܨܘܼܪ ; en hebraeg נְבוּכַדְנֶצַּר‎‎ Nəḇūḵaḏneṣṣar; henc'hresianeg: Ναβουχοδονόσωρ Naboukhodonósôr; Arabeg: نِبُوخَذنِصَّر nibūḫaḏniṣṣar; war-dro 634 – 562 kent J.-K.) a oa ur roue eus an Babilonia, a renas war-dro 605 kent J.-K.– 562  kent J.-K.. hervez ar Bibl, e aloubas Juda ha Jeruzalem, ha kas a reas ar Yuzevien en harlu e Babilon. War a skriver e vije bet savet Liorzhoù a-istribilh Babilon gantañ ha distrujet en dije ar c'hentañ Templ. Anv zo anezhañ e Levr Daniel hag e meur a levr all eus ar Bibl. An anv akkadek Nabû-kudurri-uṣur, a dalvez "O doue Nabou, gwarez/difenn ma mab kentañ ganet". Nabou a oa doue ar furnez e Babilonia, ha mab an doue Mardouk. En un enskrivadur, Naboukadnesar a ra anezhañ e-unan "gwellañ karet" Nabou^[3],[4]

Troet e veze e anv a-raok gant "O Nabou a zifenn ma kudurru",^[5] ha kudurru a vije bet ur maen gant enskrivadurioù a rae da lizher-perc'henniezh en amzer-hont. Koulskoude pa vez ul lodenn eus titl ur rieg e talvez kudurru kement ha "mab kentañ ganet" pe "mab koshañ"^[6]. En Hebraeg ez eo skrivet e anv ivez dindan ar stummoù נְבוּכַדְנֶאצַּר ha נְבוּכַדְרֶאצַּר (Nəḇuḵaḏreṣṣar). Anavet eo ivez evel Bakhat Nasar, pe Bukht-Naṣ(ṣ)ar, a dalvez "gounezer an tonkad", pe ger-ha-ger, "gounezer " en hengoun muzulman.^{(Daveoù a vank)}

Brudet eo abalamour m'en deus renet war an impalaeriezh vrasañ savet biskoazh gant Babilon, ma lakas sevel ur bern monumantoù. Anavet eo en hengoun broioù ar c'hornôg abalamour m'en deus kemeret Jeruzalem ha rouantelezh Juda, danevellet er Bibl (2 Roue 25).

1. ↑ Anton Nyström, Allmän kulturhistoria eller det mänskliga lifvet i dess utveckling, bd 2 (1901)
2. ↑ Dictionnaire Breton-Français, R. Hemon, 1997, p 254
3. ↑ Harper, R.F. meneget e Peet, Stephen Denison (editor). 1900. “Editorial Notes,” The American Antiquarian and Oriental Journal. New York: Doubleday, levrenn XXII, May and June. p. 207.
4. ↑ Lamb, Harold. 1960. Cyrus the Great. New York: Doubleday, p. 104.
5. ↑ Schrader, Eberhard. 1888. The Cuneiform Inscriptions and the Old Testament. London: Williams and Norgate, p. 48 (footnote).
6. ↑ Chicago Assyrian Dictionary sub Kudurru Ca5'