Abdikacija (lat. ab... + dicere – reći, kazati, odricanje, odstup, ostavka) je čin dobrovoljnog odricanja od neke funkcije, zvanja ili časti (naročito prijestolja). Historijski gledano, abdikacije su se dešavale dobrovoljno ili silom, pri čemu je vladar svrgnut s prijestolja, pa je bio prisiljen da abdicira zbog straha od smrti ili drugih teških posljedica. Neki vladari abdicirali su u odsutnosti, napuštajući fizički prijesto, a time i svoju poziciju moći, iako su odluke o tome uglavnom izricali nasljednici kojima je bilo u interesu da vladar abdicira, i često bez ili uprkos direktnom utjecaju svrgnutog monarha.
U mnogim današnjim ustavnim monarhijama, zbog uglavnom ceremonijalne prirode vladara, mnogi monarsi abdicirali zbog starosti kao na primjerima: Belgije, Danske, Kambodže, Nizozemske i Japana. [1]