Apartheid (bos. razdvajanje) je bio sistem institucijalnog rasnog razdvajanja stanovništva u Južnoafričkoj Republici od 1948. godine do ranih 1990-ih.[1][2] Njime je stanovništvo Južnoafričke Republike bilo podijeljeno na bijelce, crnce, Indijce i "obojene" (mulate), s time da su jedino bijelci imali puna politička prava.[3] Apartheid je karakterizirala autoritarna politička kultura koja je osiguravala da Južnoafričkoj Republici politički, društveno i ekonomski dominira manjinsko bjelačko stanovništvo. Prema ovom sistemu društvenog raslojavanja, najviši status imali su bijeli građani, zatim Indijanci i obojeni, zatim crni Afrikanci. Ekonomsko naslijeđe i društveni efekti apartheida nastavljaju se do danas.[4][5][6]
Uopšteno govoreći, apartheid je razgraničen na "sitni apartheid", koji je podrazumijevao segregaciju javnih objekata i društvenih događaja, i "veliki apartheid", koji je diktirao mogućnosti stanovanja i zapošljavanja prema rasi.[7] Prvi zakon o apartheidu bio je Zakon o zabrani mješovitih brakova iz 1949. godine, nakon čega je slijedio Zakon o izmjenama i dopunama zakona o nemoralnosti iz 1950. godine, koji je za većinu državljana Južne Afrike učinio ilegalnim da se vjenčaju ili vode seksualne odnose preko rasnih linija.[8] Zakon o registraciji stanovništva iz 1950. klasificirao je sve Južnoafrikance u jednu od četiri rasne grupe na osnovu izgleda, poznatog porijekla, socioekonomskog statusa i kulturnog načina života: "crne", "bijele", "obojene" i "indijance", posljednje dvije su uključivale nekoliko podklasifikacija.[9] Mjesta stanovanja određena su rasnom klasifikacijom.[8] Između 1960. i 1983. godine, 3,5 miliona crnih Afrikanaca je uklonjeno iz svojih domova i prisiljeno u segregirana naselja kao rezultat zakona o apartheidu, u nekim od najvećih masovnih deložacija u modernoj historiji.[10] Većina ovih ciljanih uklanjanja imala je za cilj ograničavanje crne populacije na deset određenih "plemenskih domovina", također poznatih kao bantustani, od kojih su četiri postale nominalno nezavisne države.[8] Vlada je objavila da će preseljene osobe izgubiti svoje južnoafričko državljanstvo kad budu apsorbirane u bantustans.[7]
Aparthejd je izazvao značajno međunarodno i domaće protivljenje, što je rezultiralo nekim od najutjecajnijih globalnih društvenih pokreta 20. vijeka.[11] Bio je meta čestih osuda u Ujedinjenim nacijama i doveo je do velikih embarga na oružje i trgovinu Južnoj Africi.[12] Tokom 1970-ih i 1980-ih, unutrašnji otpor apartheidu je postajao sve militantniji, što je izazvalo brutalne obračune od strane vlade Nacionalne partije i dugotrajno sektaško nasilje koje je ostavilo hiljade mrtvih ili pritvorenih.[13] Poduzete su neke reforme sistema apartheida, uključujući omogućavanje indijske i obojene političke zastupljenosti u parlamentu, ali ove mjere nisu uspjele umiriti većinu aktivističkih grupa.[14]
Između 1987. i 1993. Nacionalna partija je ušla u bilateralne pregovore sa Afričkim nacionalnim kongresom (ANC), vodećim političkim pokretom protiv apartheida, za okončanje segregacije i uvođenje vladavine većine.[14][15] Godine 1990., istaknute ličnosti ANC-a kao što je Nelson Mandela puštene su iz zatvora.[16] Zakon o aparthejdu je ukinut 17. juna 1991. godine,[2] što je dovelo do multirasnih izbora u aprilu 1994. godine.[17]