Arapi (arapski: عرب ʻarab) su etnička grupa[34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49] i semitskinarod koji je većim dijelom nastanjen na Bliskom istoku i u Sjevernoj Africi. Značajna arapska dijaspora prisutna je u raznim dijelovima svijeta.[50] Podaci o broju Arapa su različiti jer postoje tri klasifikacije pripadnosti arapskom narodu: prema politici, jeziku i porijeklu. U zavisnosti koja se od ove tri klasifikacije koriste, zavisi i ukupan broj Arapa. Najčešća je klasifikacija prema maternjem jeziku, prvom jeziku kojim se služe i prema toj klasifikaciji Arapa je oko 300 miliona. Arapi govore arapskim jezikom i koriste se arapskim pismom.
Arapi su živjeli u posručjima Plodnom polumjesecu.[51] U 9. vijeku p. n. e, Asirci su pisanim putem spominjali Arape kao stanovnike Levanta, Mezopotamije i Arabije.[52] Širom drevnog Bliskog istoka, Arapi su uspostavili uticajne civilizacije počevši od 3000. godine p. n. e, kao što su Dilmun, Gerrha i Magan, igrajući vitalnu ulogu u trgovini između Mezopotamije i Mediterana.[53] Ostala istaknuta plemena uključuju Midjan, ʿĀd i Samud koji se spominju u Bibliji i Kur'anu. Kasnije, 900. godine p. n. e, Kedarci su imali bliske odnose sa obližnjim Kanaanskim i Aramejskim državama, a njihova teritorija se prostirala od Donjeg Egipta do Južnog Levanta.[54] Od 1200. p. n. e, do 110. p. n. e, u Arabiji su se pojavila moćna kraljevstva kao što su Saba, Lihjan, Minean, Kataban, Hadhramaut, Avsan i Homerite.[55] Prema abrahamskoj tradiciji, Arapi su potomci Abrahama preko njegovog sina Ismaila.[56]
Tokom klasične antike, Nabatejci su uspostavili svoje kraljevstvo sa Petrom kao glavnim gradom 300. godine p. n. e,[57] do 271, Palmirsko Carstvo s glavnim gradom Palmirom, predvođeno kraljicom Zenobijom, obuhvatalo je Sirijsku Palestinu, Arabijsku Petraju i Egipat, kao kao i velike dijelove Anadolije.[58] Arapski Itureanci su naseljavali Liban, Siriju i sjevernu Palestinu (Galileju) tokom helenističkog i rimskog perioda.[59] Osroene i Hatran su bile arapska kraljevstva u Gornjoj Mesopotamiji oko 200. godine.[60] Sasanijci su 164. priznali Arape kao "Arbajistan", što znači "zemlja Arapa",[61] pošto su bili dio Adiabene u gornjoj Mezopotamiji.[62] Arapski Emeseni vladali su 46. p. n. e. Emesom (Homs), Sirija.[63] Tokom kasne antike, Tanuhidi, Salihidi, Lakhmidi, Kinda i Ghassanidi bili su dominantna arapska plemena na Levantu, Mezopotamiji i Arabiji, oni su pretežno prihvatili kršćanstvo.[64]
^total population 450 million; CIA Factbook2030 estimates an Arab population of 450 million, see article text.
^Silvia Ferabolli (25. 9. 2014). Arab Regionalism: A Post-Structural Perspective. Routledge. str. 151. ISBN978-1-317-65803-0. According to estimates by the Brazilian Institute of Geography and Statistics (IBGE), countersigned by the League of Arab States, Brazil has the largest Arab colony outside their countries of origin. There are estimated 15 million Arabs living in Brazil today, with some researchers suggesting numbers around 20 million.
^Paul Amar (15. 7. 2014). The Middle East and Brazil: Perspectives on the New Global South. Indiana University Press. str. 40. ISBN978-0-253-01496-2. there are, according to the Ministry of Foreign Affairs, more than sixteen million Arabs and descendants of Arabs in Brazil, constituting the largest community of Arabs descent outside the Middle East.
^Sierra, Mauricio (16. 6. 2021). "Arab Ancestry in Latin America". Berkeley High Jacket. Arhivirano s originala, 15. 2. 2022. Pristupljeno 15. 2. 2022. Arab Mexicans are an important group within Mexican society. There are around 1,100,000 Mexican citizens of Arab descent, primarily of Lebanese, Syrian, Iraqi and Palestinian heritage.
^Bureš, Jaroslav (2008). Main characteristic and development trends of migration in the Arab world. Prague: Institute of International Relations. ISBN978-80-86506-71-5.
^Werner Daum (1987). Yemen: 3000 Years of Art and Civilization in Arabia Felix. Pinguin-Verlag. str. 73. ISBN3701622922.
^Fisher, Greg; Wood, Philip (juli 2015). Arabs and Empires before Islam. Oxford University Press. str. 368. ISBN9780191799730. Pristupljeno 3. 8. 2023. Origen, in the third century, was the first Christian to identify the Ishmaelites with the Arabs, but he only does so in a cursory fashion
Greška kod citiranja: <ref> oznake postoje za grupu pod imenom "lower-alpha", ali nije pronađena pripadajuća <references group="lower-alpha"/> oznaka, ili zatvarajući </ref> nedostaje