Claude Bernard | |
---|---|
Rođenje | Saint-Julien, Francuska | 12. juli 1813.
Smrt | 10. februar 1878 Pariz, Francuska | (64 godine)
Claude Bernard (Saint-Julien, 12. juli 1813 - Pariz, 10. februar, 1878), francuski fiziolog[1][2][3][4]
Bio je profesor fiziologije u Colege de France te izvanredan i sistematičan eksperimentator, majstor vivisekcije na pokusnim životinjama. Istaknuo se radovima s područja fiziologije probave, posebno o probavnoj funkciji želučanog soka, istraživao ulogu pankreasnog soka pri probavi masti, dokazao uticaj psihičih i nervnih faktora na lučenje probavnih sokova i metabolizam. Otkrio je glikogen, izučavao kretanje šećera u krvi te pojavu šećera u mokraći, funkciju autonomnog nervnog sistema, djelovanje različitih otrova, posebno kurarea. Istraživanja su ga dovela do zanimljivih općenitih pogleda na fiziologiju i bit života. Njegovo glavno djelo "Uvod u studij eksperimentalne medicine" izašlo je u 25 izdanja i prevedeno je na mnoge jezike. Smatra se osnivačem moderne eksperimentalne fiziologije.
Od njega potiče izraz milieu intérieur (interno okruženje), i pridruženi koncept homeostaze (to je izraz kojeg je kasnije skovao Walter Cannon).