Back Etielasetaat Afrikaans أسيتات الإيثيل Arabic اتیل استات AZB Этылацэтат Byelorussian Етилацетат Bulgarian Acetat d'etil Catalan Ethyl-acetát Czech Ethylacetat Danish Essigsäureethylester German Αιθανικός αιθυλεστέρας Greek
| Etil-acetat | |
|---|---|
  | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Etil-acetat |
| Druga imena | Acetik-ester Acetik-eter Etil-ester acetatne kiseline IUPAC ime: Etil-etanoat |
| Molekularna formula | C4H8O2 |
| CAS registarski broj | 141-78-6 |
| SMILES | O=C(OCC)C |
| InChI | 1/C4H8O2/c1-3-6-4(2)5/h3H2,1-2H3 |
| Kratki opis | Bezbojna tečnost sa voćnim mirisom na eter |
| Osobine1 | |
| Agregatno stanje | Tečno |
| Gustoća | 0,902 g/cm3 |
| Tačka topljenja | −83.6 |
| Tačka ključanja | 77,1 |
| Pritisak pare | 73 mmHg (20 °C) |
| Rastvorljivost | Rastvorljiv u ethanolu, acetonu, dietil-etru, benzenu 'Viskoznost: 426 μPa (0.426) na 25 °C |
| Dipolni moment | 1,78 D |
| Rizičnost | |
| NFPA 704 |  3
1
0
|
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Etil-acetat (IUPAC nomenlatura: etil-etanoat sa uobičajenom skraćenicom EtOAc ili EA, je organski spoj sa formulom CH3-COO-CH2-CH3, pojednostavljeno C4H8O2. Ova bezbojna tečnost ima osobeno sladunjav miris (sličan opaloj kruškii), a koristi se za proizvodnju ljepila, acetona, dekafeinaciju čaja i kahve i cigareta (pogledajte spisak aditiva cigareta). Etil-acetat je ester etanola i acetatne kiseline. Proizvodi se u velikim razmjerima za upotrebu kao otapala. U kombinaciji, godišnja proizvodnja 1985., u Japanu, Sjevernoj Americi i Evropi je bila oko 400.000 tona.[1] Procjenjuje se da je svjetska proizvodnja u 2004. bila 1,3 miliona tona.[2]
- ^ Wilhelm Riemenschneider, Hermann M. Bolt "Esters, Organic" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH, Weinheim, 2005. doi:10.1002/14356007.a09_565.pub2. Article Online Posting Date: April 30, 2005
- ^ Dutia, Pankaj (10. 8. 2004). "Ethyl Acetate: A Techno-Commercial Profile" (PDF). Chemical Weekly: 184. Arhivirano s originala (PDF), 21. 8. 2018. Pristupljeno 21. 3. 2009.