Back يوجين من سافوي Arabic الامير يوچين من ساڤوى ARZ Eugenio de Saboya AST Евгений Савойский Bashkir Prinz Eugen vo Savoyen BAR Яўген Савойскі Byelorussian Евгений Савойски-Каринян Bulgarian Eugeni de Savoia Catalan Evžen Savojský Czech Eugen af Savoyen Danish
| Eugen Savojski | |
|---|---|
 Eugen Savojski, 1718. | |
| Rođenje | 18. oktobar 1663. Pariz, Francuska |
| Smrt | 21. april 1736 (72 godine) Beč, Austrija |
| Važnije bitke | Veliki turski rat Opsada Beograda (1688) Bitka kod Sente Devetogodišnji rat Bitka za špansku baštinu Bitka za Carpi Bitka za Chiari Bitka za Blenheim Bitka za Turin Bitka za Toulon Bitka za Oudenarde Siege of Lille Bitka za Malplaquet Bitka za Denain Austro-Turski rat (1716–18) Bitka za Petrovaradin Opsada Beograda 1717. Rat sukcesije Poljske |
| Vojska | Habsburška monarhija |
Eugen Franjo Savojski (18. oktobar 1663. - 21. april 1736.) bio je generalfeldmaršal Svetog Rimskog carstva i Habsburške monarhije tokom 17. i 18. stoljeća. Kao jedan od najuspješnijih vojnih zapovjednika svoga vremena, bio je na najvišim državnim funkcijama carskog dvorca u Beču. Rođen u Parizu, odrastao je na dvoru francuskog kralja Luja XIV. Zbog slabe tjelesne mase spremao se za svešteničku karijeru, ali se sa 19 godina odlučio za vojnu karijeru. Nakon skandala sa njegovom majkom Olimpijom, Eugen se preselio u Austriju gdje je postao odan Habsburškoj monarhiji.
Tokom karijere duge šest decenija Eugen je služio trojici careva: Leopoldu I, Josipu I i Karlu VI. Vojnu karijeru je započeo 1683. godine tokom bitke kod Beča i rata Svete lige protiv Osmanlijskog carstva. Međutim, njegova slava bila je osigurana njegovom odlučnom pobjedom protiv Osmanlijskog carstva u bici kod Sente 1697. godine. Eugen je povećao svoju moć tokom rata za špansko naslijeđe, kada je njegovo partnerstvo sa vojvodom Malboroa osiguralo pobjede protiv Francuza na poljima Blindhajma 1704. godine, Udnara 1708. godine i Malplaka 1709. godine te Italijana tokom bitke kod Torina 1706. godine. Obnovljeno neprijateljstvo protiv Osmanlijskog carstva tokom Austrijsko-turskog rata učvrstilo je njegovu reputaciju pobjedama u bici kod Petrovaradina 1716. godine i opsade Beograda 1717. godine.
Tokom kasnih 1720.-ih, njegov vojni uspjeh i vješta diplomatija su uspjeli osigurati moćne saveznike protiv Bourbona, ali je imao manje uspjeha kao zapovjednik vojske tokom rata za poljsko naslijeđe. Ipak, u Austriji je njegova reputacija ostala bez premca. Njegova velika postignuća su pomogla Habsburškoj monarhiji da se odupre Francuskim i Osmanlijskim osvajanjima, oslobađajući velike dijelove Europe nakon 150 godina osmanlijske okupacije. Umro je u snu u svojoj kući 21. aprila 1736. godine u 72. godini.