Helicobacter pylori | |
---|---|
Drugi nazivi | Campylobacter pylori |
Imunohistohemijsko bojenje H. pylori (smeđe) iz biopsije želuca | |
Izgovor |
|
Specijalnost | Infektivna medicina, gastroenterologija |
Simptomi | Hematemeza, melena, bol u trbuhu, mučnina[1][2] |
Komplikacije | Gastritis, čir na želucu, rak želuca |
Uzroci | Širenje Helicobacter pylori fekalno-oralnim putem[2] |
Dijagnostička metoda | Test daha na ureu, analiza fekalnog antigena (stolica), biopsija tkiva[2] |
Frekvencija | >50% (2015)[3] |
Helicobacter pylori (skraćeno H. pylori), ranije poznata kao Campylobacter pylori, gram-negativna je bakterija, mikroaerofilna, spiralna (helikoidna) bakterija koja se često nalazi u želucu.[4] Njezin helikoidni oblik (odakle potiče gensko ime helicobacter) smatra se rezultatom evolucije u cilju penetracije sluznice želuca kako bi proizvela infekciju.[5][6] Bakteriju su prvi put otkrili 1982. godine australski doktori Barry Marshall i Robin Warren.[7][8][9] H. pylori je bila povezana s limfomima limfoidnog tkiva povezanog sa sluznicom koju imaju želudac, jednjak, debelo crijevo, rektum, kao i tkiva oko očiju (nazvano ekstranodalni limfom B-ćelije rubne zone navedenog organa),[10][11] te limfoidnog tkiva u stomaku (nazvano difuzni veliki limfom B-ćelija).[12]
Infekcija bakterijom H. pylori obično nema simptoma, ali ponekad uzrokuje gastritis (upalu želuca) ili čireve na početku tankog crijeva. Infekcija je također povezana s razvojem određenih karcinoma koji se javljaju u manje od 20% slučajeva.[13] Nekoliko ispitivanja je sugerisalo da H. pylori uzrokuje široki spektar ostalih bolesti (npr. idiopatska trombocitopenična purpura, anemija nedostatka željeza, ateroskleroza, Alzheimerova bolest,[14] multipla skleroza, bolest koronarnih arterija, parodontoza,[15] Parkinsonova bolest, Guillain-Barréov sindrom, rozacea, psorijaza, hronična urtikarija, opadanje kose na pojedinim mjestima, nekoliko autoimunih bolesti kože, Henoch–Schönleinova purpura, nizak nivo vitamina B12 u krvi, autoimuna neutropenija, antifosfolipidni sindrom, diskrazija plazminih ćelija, reaktivni artritis, centralna serozna retinopatija, glaukom otvorenog ugla, blefaritis, dijabetes melitus, metabolički sindrom, različiti tipovi alergija, ne-alkoholna bolest masne jetre, ne-alkoholni steatohepatitis, hepatička fibroza te karcinom jetre[16]). Smatra se da bakterijska infekcija ima zaštitne efekte nosioca zaraze protiv infekcija od ostalih patogena, astme, gojaznosti,[14] celijakije, upalne bolesti crijeva,[15] rinitisa, atopijskog dermatitisa,[17] gastroezofagealne refluksne bolesti,[18] i raka jednjaka.[18] Ipak, ova istraživanja štetnih i zaštitnih efekata su se često zasnivala na korelaciji umjesto na direktnoj vezi[15] i često su bila u suprotnosti s drugim istraživanjima koja pokazuju suprotan ili nikakav učinak na navedenu bolest,[16] tako da je dosta ovih tvrdnji ostalo kontroverzno.[14]
Neka istraživanja sugeriraju da H. pylori igra važnu ulogu u prirodnoj stomačnoj ekologiji, npr. uticajem tipa bakterija koje koloniziraju probavni sistem.[13][16] Ostala istraživanja sugeriraju da ne-patogeni sojevi H. pylori mogu korisno normalizirati lučenje želučane kiseline[19] i regulisati apetit.[19]
2015. godine procijenjeno je da je više od pola svjetske populacije imalo H. pylori u svom gornjem probavnom traktu[3] sa infekcijom (ili kolonizacijom) kao češćom pojavom u zemljama u razvoju.[2] U zadnjim decenijama, ipak, u više zemalja svijeta smanjila se rasprostranjenost H. pylori u probavnom sistemu.[20]
<ref>
;
nije naveden tekst za reference s imenom But2003
<ref>
;
nije naveden tekst za reference s imenom Blaser 2006