Lav Tolstoj | |
---|---|
Puno ime | Lav Nikolajevič Tolstoj |
Rođenje | Jasnaja Poljana, Ruska imperija | 9. septembar 1828.
Smrt | 20. novembar 1910 Astapovo, Ruska imperija | (82 godine)
Zanimanje | književnik |
Jezik | Ruski jezik |
Nacionalnost | Rus |
Period | 1852–1910 |
Žanr | Realizam |
Poznata djela | |
Suprug(a) | Sophia Behrs |
Djeca | 13 |
Potpis | |
Leo Tolstoy signature.svg |
Grof Lav Nikolajevič Tolstoj (ruski: Лев Никола́евич Толсто́й) bio je ruski književnik,[1] koji se smatra jednim od najvećih pisaca svih vremena.[2] Rođen je 28. augusta 1828. u Jasnoj Poljani, Tulja pokrajina u Rusiji, umro 20. novembra 1910. godine od upale pluća. U nekim biografijama stoji da je rođen 9. septembra 1828, ali nije sasvim poznato koji je datum ispravan.
Bio je nominovan za Nobelovu nagradu za književnost svake godine od 1902. do 1906. i za Nobelovu nagradu za mir 1901., 1902. i 1909. godine; činjenica da nikada nije pobijedio je velika kontroverza.[3][4][5][6]
Značajna djela uključuju romane Rat i mir (1869) i Ana Karenjina (1878),[7] koji se često navode kao vrhunci realističke fantastike.[2] Prvi put je stekao književno priznanje u svojim dvadesetim godinama svojom poluautobiografskom trilogijom, Djetinjstvo, dječaštvo i mladost (1852–1856) i Sevastopoljske crtice (1855), zasnovane na iskustvima iz Krimskog rata. Njegova fikcija uključuje desetine kratkih priča poput "Poslije bala" (1911) i nekoliko novela kao što su Smrt Ivana Iljiča (1886), Porodična sreća (1859) i Hadži Murat (1912). Pisao je i drame i filozofske eseje.
1870-ih doživio je duboku moralnu krizu, nakon čega je uslijedilo ono što je smatrao jednako dubokim duhovnim buđenjem, kao što je navedeno u svojnefikcionalnom djelu Ispovijest (1882). Njegovo doslovno tumačenje Isusovog etičkog učenja, usredsređeno na Propovijed na gori, dovelo ga je do toga da postane vatreni kršćanski anarhista i pacifista.[2] Njegove ideje o nenasilnom otporu, izražene u djelima kao što je "Kraljevstvo Božje je u vama" (1894), imale su dubok utjecaj na ključne ličnosti 20. stoljeća kao što su Mahatma Gandhi[8] i Martin Luther King Jr.[9] Također je postao posvećeni zagovornik džordžizma, ekonomske filozofije Henry George, koju je ugradio u svoje pisanje, posebno u romanu Uskrsnuće (1899).