Organizam (od grčkog, organon, "instrument, oruđe") jeste svaki živi sistem koji funkcioniše kao pojedinačni entitet.[1] To je složeni prilagodljivi sistemorgana koji utiču jedan na drugi na način koji im omogućava da funkcionišu kao manje-više stabilna cjelina, s hijerarhijom koja ima svojstvo života. Svi organizmi se sastoje od ćelija (ćelijska teorija).[1] Ideja o organizmu zasniva se na konceptu minimalne funkcionalne jedinice života. Tri osobine igraju glavnu ulogu u kvalifikaciji organizma:
nekompartabilnost - struktura koja se ne može podijeliti bez gubitka funkcionalnosti,[2]
individualnost - entitet ima istovremeno držanje genetske jedinstvenosti, genetske homogenosti i autonomije,[3]
različitost – genetske informacije moraju održavati otvoreni sistem (ćeliju).[4]
Organizmi su klasifikovani prema taksonomiji u grupe kao što su višećelijske životinje, biljke i gljive; ili jednoćelijski mikroorganizmi kao što su protisti, bakterije i archaea.[5] Sve vrste organizama su sposobne za reprodukciju, rast i razvoj, održavanje i određeni stepen odgovora na podražaje. Insekti, lignje, tetrapodi, gljive i vaskularne biljke su primjeri višećelijskih organizama koji razlikuju specijalizovana tkiva i organe tokom razvoja.
Jednoćelijski organizam može biti ili prokariot ili eukariot. Prokariote predstavljaju dva odvojena domena – bakterije i archaea. Eukariotske organizme karakteriše prisustvo membranom vezanih staničnih jezgri i sadrže dodatne membranom vezane odjeljke zvane organele (kao što su mitohondrije kod životinja i biljaka i plastidi u biljkama i algama, za koje se općenito smatra da potječu od endosimbiotskih bakterija).[6] Gljive, životinje i biljke su primjeri carstva organizama unutar eukariota.
Procjene o broju postojećih vrsta na Zemlji kreću se od 2 miliona do 1 milijarde,[7] od kojih je preko 1,7 miliona dokumentovano.[8] Procjenjuje se da je preko pet milijardi vrsta to jeste više od 99% svih vrsta koje su ikada živjele, izumrlo.[9]
Godine 2016. identifikovan je skup od 355 gena iz posljednjeg univerzalnog zajedničkog pretka (LUCA) svih organizama sa Zemlje.[10][11]
Prema definiciji Ludviga fon Bertalanfi živi organizam je postepeni razvoj otvorenih sistema koji se prilagođavaju okolnim uslovima i održavaju sami sebe u cjelosti. Pojam organizam je uveo Georg Ernst Stahl u 18. vijeku. U tom vremenu se život smatrao kao jedinstvena i zasebna kategorija s vlastitim principima. To je dovelo do napretka biologije. U početku su višećelijski organizmi bili tom definicijom priznati, a danas obuhvataju i jednoćelijske organizme (npr. ameba).[12][13]
^Weiss MC, Sousa FL, Mrnjavac N, Neukirchen S, Roettger M, Nelson-Sathi S, Martin WF (juli 2016). "The physiology and habitat of the last universal common ancestor". Nature Microbiology. 1 (9): 16116. doi:10.1038/nmicrobiol.2016.116. PMID27562259. S2CID2997255.