Metodi relativna geohronologije, prema stepenu posrednosti u načinu datiranja, mogu se svrstati u četiri osnovne skupine; u odgovarajućim postupcirna posmatraju se:
- starosne relacije izrneđu proučavanih nalaza i izvornog sloja (tj. fosilnih i arheoloških ostataka sa kojima se određeni nalazi dovode u hronološku vezu;
- pripadnost nalazonosnog sloja određenirn fazama lokalne ili regijske stratigrafije, i
- položaj te faze u širim (svjetskim) razmjerama, te
- mogući odnosi pojedinih pravaca i etapa biološke (organske) i kulturne evolucije.[1][2]
Relativna geohronologija najčešće primjenjuje hemijske, biološke i druge raspoložive metode, kao što su
- biološki,i
- ostali:
- litološki,
- stratigrafski,
- geomorfološki,
- pedološki i neki drugi.
- ^ Hadžiselimović R. (1986): Uvod u teoriju antropogeneze. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
- ^ Campbell B. G. (1992): Humankind Emerging. HarperCollins Publishers, New York, ISBN 0-673-52170-2.