Biografia | |
---|---|
Naixement | 29 març 1746 ![]() Ajaccio (República de Gènova) ![]() |
Mort | 24 febrer 1785 ![]() Montpeller (Regne de França) ![]() |
Causa de mort | càncer d'estómac ![]() |
Sepultura | Chapelle Impériale (en) ![]() ![]() |
Activitat | |
Ocupació | assessor judicial, advocat, polític ![]() |
Carrera militar | |
Rang militar | general ![]() |
Família | |
Família | Dinastia Bonaparte ![]() |
Cònjuge | Maria Letizia Ramolino (1764, 1764–) ![]() |
Fills | Napoleó Bonaparte, Maria Anna Bonaparte, Josep Bonaparte, Napoleó Bonaparte, Maria Anna Bonaparte, filla sense nom de Bonaparte, Lucien Bonaparte, Élisa Bonaparte, Louis Bonaparte, Paulina Bonaparte, Carolina Bonaparte, Jérôme Bonaparte ![]() |
Pares | Giuseppe Maria Buonaparte ![]() ![]() |
Germans | Maria Getrude Buonaparte Sebastiano Buonaparte Marianna Buonaparte ![]() |
![]() ![]() |
Carlo Maria Buonaparte (Ajaccio (Còrsega), 27/29 de març del 1746[1] – Montpeller, 24 de febrer de 1785) va ser un advocat i polític que va servir com a assistent personal del líder revolucionari Pasquale Paoli i més tard com a representant de Còrsega a la cort de Lluís XVI.
El seu fill Napoleó va aconseguir coronar-se Emperador de França, concedint diversos títols nobiliaris a germans seus. Dels seus fills destaquen Napoleó Bonaparte i Josep Bonaparte.