Back Beggars Banquet Czech Beggars Banquet Danish Beggars Banquet German Beggars Banquet English Beggars Banquet Spanish Beggars Banquet Finnish Beggars Banquet French Beggars Banquet HE Beggars Banquet Croatian Beggars Banquet Hungarian
| Beggars Banquet | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από The Rolling Stones | ||||
| Κυκλοφορία | 6 Δεκεμβρίου 1968 | |||
| Ηχογράφηση | 17 Μαρτίου - 25 Ιουλίου 1968 στο Λονδίνο | |||
| Μουσικό είδος | Blues Rock | |||
| Διάρκεια | 39:44 | |||
| Παραγωγή | Τζίμι Μίλλερ | |||
| Δισκογραφική | Decca (Ευρώπη) London (Αμερική) | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (The Rolling Stones) | ||||
| ||||
Το Beggars Banquet είναι το έβδομο βρετανικό άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος The Rolling Stones, το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 Δεκεμβρίου του 1968 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Decca".[1] Η αμερικάνικη έκδοση του άλμπουμ πραγματοποιήθηκε μέσω της "London Records",[2] όντας η ένατη επίσημη κυκλοφορία τους στην Βόρεια Αμερική.
Ο δίσκος σηματοδότησε την επιστροφή του συγκροτήματος στον μπλουζ ήχο, σε σχέση με τον προκάτοχο του που κινούνταν σε ύφος ψυχεδελικού ροκ. Αυτό υπήρξε το τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πριν τον θάνατο του Μπράιαν Τζόουνς, ο οποίος έπαιξε σιτάρ και τανπούρα στο "Street Fighting Man", κιθάρα στο "No Expectations", φυσαρμόνικα στα "Parachute Woman", "Dear Doctor" και "Prodigal Son" και μέλλοτρον στα "Jig-Saw Puzzle" και "Stray Cat Blues".
Οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ πραγματοποιήθηκαν στα "Olympic Sound Studios" του Λονδίνου, από τις 17 Μαρτίου μέχρι τις 25 Ιουλίου 1968. Το αρχικό εξώφυλλο του δίσκου, το οποίο έδειχνε μία τουαλέτα γεμάτη γκράφιτι, απορρίφθηκε από την δισκογραφική τους εταιρεία με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η κυκλοφορία του άλμπουμ.[3]
Οι κριτικές για τον δίσκο υπήρξαν ιδιαίτερα θετικές, με το "AllMusic" να του δίνει την άριστη βαθμολογία των πέντε αστέρων, το "Sputnik Music" μέσο όρο βαθμολογιών 4,3 / 5, το "Entertainment Weekly" το βαθμολόγησε με "Α",[4] ο Mark Prindle με 9 / 10 και το "Rolling Stone" με 5 / 5.[5]