Ferrari F50 | |
---|---|
![]() ![]() ![]() | |
Σύνοψη | |
Κατασκευαστής | ![]() |
Μητρική εταιρεία | ![]() |
Παραγωγή | Μάρτιος 1995 — Ιούλιος 1997 |
Συναρμολόγηση | Μαρανέλλο, Ιταλία |
Σχεδιαστής | Lorenzo Ramaciotti[1] και Pietro Camardella[2] (οίκος Πινινφαρίνα) |
Αμάξωμα και σασί | |
Κατηγορία | Σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) |
Αμάξωμα | 2-πορτο 2-θέσιο Berlinetta 2-πορτο 2-θέσιο Barchetta |
Διαμόρφωση | Κινητήρας στο κέντρο και πίσω από τα καθίσματα, πίσω κίνηση |
Σύστημα κίνησης | |
Κινητήρας | 4.698 cm³ V12, βενζίνης |
Μετάδοση | 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο |
Χωρητικότητα καυσίμου | 105 λίτρα |
Διαστάσεις | |
Μεταξόνιο | 2.580 χιλιοστά |
Μήκος | 4.480 χιλιοστά |
Πλάτος | 1.986 χιλιοστά |
Ύψος | 1.120 χιλιοστά |
Κενό Βάρος | 1.230 κιλά |
Χρονολόγιο | |
Προηγούμενο μοντέλο | Ferrari F40 |
Επόμενο μοντέλο | Ferrari Enzo Ferrari |
Η Ferrari F50 ήταν ένα σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάστηκε από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari, με αφορμή τον εορτασμό των 50 χρόνων κατασκευής αυτοκινήτων από τη Ferrari, εξ ου και η ονομασία της. Το μοντέλο παρήχθη από τον Μάρτιο του 1995 έως τον Ιούλιο του 1997, στο Μαρανέλλο της Ιταλίας, σε μόλις 349 αντίτυπα, όλα αποκλειστικά στο χέρι, και κατά τη διάρκεια της παραγωγής του ήταν το ακριβότερο, ισχυρότερο και ταχύτερο αυτοκίνητο της Ferrari. Διατέθηκε σε δύο εκδοχές αμαξώματος: μία κλειστή και μία ανοικτή με μαλακή αναδιπλούμενη οροφή, με τη δεύτερη εκδοχή υπό την ονομασία Ferrari F50 Barchetta. Η F50 αντικατέστησε τη Ferrari F40 και τελικώς αντικαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 2002 από τη Ferrari Enzo.
Αν και τυπικώς έλαβε την ονομασία F50 με αφορμή τον εορτασμό των 50 χρόνων κατασκευής αυτοκινήτων από τη Ferrari, όπως είχε τότε ανακοινωθεί, στην πράξη η επέτειος αυτή ήρθε μόλις το 1997 και μάλιστα ταυτόχρονα με τη λήξη της παραγωγής του μοντέλου.