Διάρκεια | 30 λεπτά |
---|---|
Χώρα προέλευσης | Ηνωμένο Βασίλειο |
Γλώσσα(ες) | Αγγλικά |
Δημιουργός | Σπάικ Μίλιγκαν |
Παραγωγή |
|
Ιστότοπος | www |
Το The Goon Show (προφέρεται: [Δε Γκουν Σόου], «Σόου των Χαζούληδων») είναι βρετανικό ραδιοφωνικό κωμικό πρόγραμμα, που αρχικά παρήχθη και μεταδόθηκε από την Home Service του BBC από το 1951 έως το 1960, με περιστασιακές επαναλήψεις στο BBC Light Program. Η πρώτη σειρά, που μεταδόθηκε από τις 28 Μαΐου έως τις 20 Σεπτεμβρίου 1951, είχε τον τίτλο Crazy People (προφέρεται: [Κρέιζι Πίπολ]). Η επόμενη σειρά είχε τον τίτλο The Goon Show.
Ο κύριος δημιουργός και κύριος συγγραφέας της εκπομπής ήταν ο Σπάικ Μίλιγκαν, ο οποίος παρουσίασε το πρόγραμμα μαζί με τους Χάρι Σίκομπ, Πίτερ Σέλλερς και (για τις δύο πρώτες εκπομπές) Μάικλ Μπέντιν. Τα σενάρια συνδύαζαν γελοίες πλοκές με σουρεαλιστικό χιούμορ, λογοπαίγνια, συνθήματα και μια σειρά από παράξενα ηχητικά εφέ. Υπήρχαν και διαλείμματα ελαφριάς μουσικής. Μερικά από τα μεταγενέστερα επεισόδια διαθέτουν ηλεκτρονικά εφέ που επινοήθηκαν από το νεοσύστατο BBC Radiophonic Workshop, πολλά από τα οποία επαναχρησιμοποιήθηκαν από άλλες εκπομπές για δεκαετίες. Στοιχεία του προγράμματος σατίριζαν τη σύγχρονη ζωή στη Βρετανία της δεκαετίας του 1950, παρωδώντας πτυχές της show business, του εμπορίου, της βιομηχανίας, της τέχνης, της πολιτικής, της διπλωματίας, της αστυνομίας, του στρατού, της εκπαίδευσης, της ταξικής δομής, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.
Η εκπομπή κυκλοφόρησε διεθνώς μέσω του BBC Transcription Services (TS).[1] Μεταδόθηκε τακτικά από τη δεκαετία του 1950 στην Αυστραλία, στη Νότια Αφρική, στη Νέα Ζηλανδία, στην Ινδία και στον Καναδά, αν και αυτές οι εκδόσεις του TS επεξεργάζονταν συχνά για να αποφεύγονται αμφιλεγόμενα θέματα.[1] Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το NBC άρχισε να μεταδίδει το πρόγραμμα στο ραδιοφωνικό του δίκτυο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950.[2]
Ανατρεπτικό και παράλογο, το The Goon Show άσκησε σημαντική επιρροή στην ανάπτυξη της βρετανικής και αμερικανικής κωμωδίας και της λαϊκής κουλτούρας. Αναφέρθηκε ως σημαντική επιρροή από τους Beatles, τον αμερικανικό θίασο κωμωδίας The Firesign Theatre[3] και τον βρετανικό θίασο κωμωδίας Monty Python.[4][5][6][7]