L'à catâ 'l sucès in dal cōrs di an Quarànta girànd in Amèrica di film impurtànt cuma Casablanca (1942), Per chi suona la campana (1943), Angoscia (1944), Io ti salverò (1945) e Notorious, l'amante perduta (1946). In séguit la s è śibìda 'd lauràr cun Roberto Rossellini mandànd-ag na létra cun scrit dèntar «Sgnōr câr Rossellini, a-j-ò vist i sò film Roma città aperta e Paisà e i m èṅ piaśû dimóndi. S'a gh'î biśógn dn'atōra śvedéśa ch'la dascór dimóndi bèṅ in ingléś, ch'la n s è minga daśmindgàda 'l sò tedésc, ch'la fà fadìga a far-as cumprénd'r in francéś e in itagliàṅ la sà dir sōl “a t vój bèṅ”, a sòṅ prónta a lauràr vòsc». C'n al regìsta rumàṅ l'à tacâ pò na relasiòṅ durànt al ripréśi 'd Stromboli terra di Dio (1950) faghénd scàndal parchè tut dū i éran bèla spuśâ. Paràda via da 'l ambînt bigòt 'd Hollywood, la Bergman la gira in di an Sinquànta siē film cun Rossellini, avēnd anc dū fiōli sèg, l'Isotta e l'Isabella. Finìda la relasiòṅ cun Roberto, la tórna a lauràr in di Stat Unî, pò, malàda 'd càncar, la fà in tèmp a tōr part a Sinfonia d'autunno 'd Ingmar Bergman, al sò ùltim film.
Biugrafìa
Filmugrafìa
La Bergman tòlta śò in dal 1945L'Ingrid insém a Roberto RosselliniL'atōra in na figùra dall film Munkbrogreven