Betsaida

Betsaida
arkeologia loko, antikva urbo [+]
Koordinatoj	32° 54′ 36″ N, 35° 37′ 50″ O (mapo)32.9099535.63053611Koordinatoj: 32° 54′ 36″ N, 35° 37′ 50″ O (mapo)
Akvokolektejo	200 km² (20 000 ha) [+]
Areo	200 km² (20 000 ha) [+]
DEC
Betsaida
Vikimedia Komunejo:  Bethsaida [+]
v • d • r

Betsaida aŭ Betseda (antikve-greke Βηθσαΐδα, Bēthsaïda, verŝajne el la aramee בית צידא, beṯ ṣayda, aŭ eble el la hebree בית ציד, beṯ ṣayid, ambaŭ "domo de fiŝkaptado") estis urbeto de Golanido, en la norde de la Maro de Galileo, ĉe loko konata en la araba kiel et-Tell (arabe اَلتَلّ; at-tall). Ĝi estas citita en la Biblio, en la Evangelio laŭ Johano (1,44) kaj la pasaĵo 12,21 informas ke tie naskiĝis la apostoloj Petro, Andreo kaj Filipo. Dum la dua Ferepoko, ekde ĉirkaŭ 1000 a.K., ĝi estis la ebla ĉefurbo de la aramea reĝlando de Geŝur, havante palacon eble de la Bit Ĥilani tipo, kaj eble nomiĝis Zed/Ced aŭ Zer/Cer. La urbeto estis nomita Julias de la tetrarko Filipo, kiu konstruis kelkajn konstruaĵojn kaj mortis tie.

Kontribuis al la forlaso kaj forgeso de la urbeto ĝia detruo dum la Unua Juda-Romia Milito. Ĝi estis denove detruita de tertremo kaj inundo. Dum la mezepoko, la loĝantaro de la najbaraj vilaĝoj utiligis la ŝtonojn de la ruinaĵoj por konstrui siajn proprajn domojn en sia lando, plie detruante la ruinaĵojn.^[1]

1. ↑ François Blanchetière, Enquête sur les racines juives du mouvement chrétien, Cerf,‎ 2001 (ISBN 978-2-204-06215-2), p. 222.