Opidumo de Bibracte | |||||
---|---|---|---|---|---|
Grand site de France | |||||
![]() Pordo Rebout | |||||
| |||||
Oficiala nomo: Oppidum de Bibracte | |||||
Lando | ![]() |
||||
Regiono | Bourgogne | ||||
Departemento | Saône-et-Loire, Nièvre | ||||
Municipo | Saint-Léger-sous-Beuvray (Saône-et-Loire), Glux-en-Glenne,Larochemillay Nièvre |
||||
Supermara alteco | 821 m | ||||
Koordinatoj | 46° 55′ 28″ N, 4° 2′ 6″ O (mapo)46.9244444444444.035 | ||||
Areo | 1,35 km² (135 ha) | ||||
|
|||||
![]() |
|||||
Opidumo de Bibracte | |||||
![]() |
|||||
En TTT: Oficiala retejo [+] | |||||
Bibracte estas gaŭla opidumo – fortikigita urbo -, ĉefurbo de aeduoj, plej grava fortikaĵo de tuta Gaŭlio. Ĝi situis proksime al Autun, en Burgundio, Francio.
Proksime al la fortikaĵo okazis la batalo de Bibracte (58 a.K.), en kiu Julio Cezaro venkis la helvetojn. La gaŭloj nomumis Vercingetorix en 52 a.K. en Bibracte al gvidanto de la gaŭla alianco. Julio Cesaro finis en Bibracte la diktadon de sia verko De Bello Gallico. Kelkajn jarmilojn post la konkero de Gaŭlio fare de Romia Imperio, Bibracte senhomiĝis kaj loĝintoj translokiĝis en Autun, je distanco de 25 km. Ĉar la fortikaĵo ne estis superkonstruita, Bibracte estas grava arĥeologiejo por arĥeologoj.
La unuaj elfosaĵoj okazis - fare de la vinkomercisto Gabriel Bulliot - inter 1867 kaj 1895. Lia nevo, Joseph Déchelette – verkisto de la fama Manuel d'Archéologie – daŭrigis la laboron inter 1897 kaj 1907.
La loko estas nun arĥeologia parko en mezo de protektita arbaro, kie okazas elfosadoj per eŭropa kunlaboro.
Tiu rimarkinda loko, situanta sur komunumoj Saint-Léger-sous-Beuvray (Saône-et-Loire), Glux-en-Glenne kaj Larochemillay en departemento Nièvre kaj en Morvan supre de monto Beuvray (komune nomita Beuvray en la regiono), estas ĉe kunfluejo de akvokolektaj areoj de rivero Yonne, de Sejno kaj de Luaro. Beuvray konsistas el tri pintoj : Theurot de la Wivre kun ties ŝtono, Theurot de la Roche kaj Porrey, kiu estas la kulmino. La loko gastigas la muzeon pri kelta civilizacio, kiu montras la vivon de tiu loko je proksimume 5 ĝis 10 miloj da loĝantoj en fortikigita opidumo, kiujn arkeologiaj fosadoj de monto Beuvray iom post iom rivelas. Konservadon kaj regadon de la loko zorgas "société anonyme d'économie mixte nationale" (SAEMN) laŭ la nomo de la loko, kiu fariĝis publika organizaĵo en 2007.
Tiu loko estas klasita Monumento historia ekde la 25-a de septembro 1984[1].
La 12-an de decembro 2007, la loko Bibracte ricevis la markon Grand site de France.