Bombardado de Tokio dum la Dua Mondmilito

La bombardado de Tokio (東京大空襲 Tōkyōdaikūshū) — kies kodonomo estis Operaco Kunvenejo fakte okazanta la nokton de la 9a–10a de Marto 1945— estas la termino uzita ĝenerale por referenci al la bombardado de la urbo kaj japona ĉefurbo Tokio en diversaj okazoj fare de la Usonaj Aerfortoj dum la Pacifika kampanjo de la Dua Mondmilito, suferante la ne-atombomban bombardadon plej detruan de la historio de la mondo.^[1] Post la unuaj bombardadoj, la usonanoj centrigis sian strategion en la uzadon de la super-bombaviadiloj Boeing B-29 por okazigi la atakojn kontraŭ Tokio kaj kontraŭ aliaj grandaj japanaj urboj. La atakoj fare de la B-29 startis la 17an de novembro 1944 kaj pluis ĝis la 15a de aŭgusto 1945, kiam Japanio kapitulacis.^[2]

Pli ol duono de la industrio de Tokio etendiĝis inter loĝejaj kaj komercaj areoj; la incendiaj bombardadoj duonigis la produktadon de la tuta urbo.^[3] Areo de ĉirkaŭ 41 km² de centra Tokio estis detruita, kaj ĉirkaŭ 100,000 civiluloj mortis kaj ĉirkaŭ 1 miliono da personoj iĝis senhejmuloj.

1. ↑ Long, Tony (9a d marto, 2011). "March 9, 1945: Burning the Heart Out of the Enemy". wired.com. Wired Magazine. Alirita la 22an de decembro, 2018. "1945: In the single deadliest air raid of World War II, 330 American B-29s rain incendiary bombs on Tokyo, touching off a firestorm that kills upwards of 100,000 people, burns a quarter of the city to the ground, and leaves a million homeless."
2. ↑ Wesley Frank Craven, James Lea Cate (1953). The Army Air Forces in World War II, Volume Five, the Pacific, University of Chicago Press, p. 558
3. ↑ United States Strategic Bombing Survey, Summary Report (Pacific War), p. 18.