Carlo Fontana | |
---|---|
![]() | |
Persona informo | |
Naskiĝo | 22-an de aprilo 1638 en Novazzano |
Morto | 5-an de februaro 1714 (75-jaraĝa) en Romo |
Lingvoj | itala |
Ŝtataneco | Svislando ![]() |
Parencoj | Girolamo Fontana (mul) ![]() ![]() |
Okupo | |
Okupo | arkitekto inĝeniero skulptisto dezajnisto ![]() |
Verkoj | sanctuary of Loyola |
Carlo FONTANA (Novazzano, 1634/1638-1714) estis svisa kaj itala arkitekto kaj skulptisto, parte responsa pro la direkto la klasikismo kiun en la malfrua baroko en la arkitekturo de Romo.
Li veturis al Romo antaŭ 1655, kie li laboris kiel desegnisto de Pietro da Cortona, Carlo Rainaldi kaj Gian Lorenzo Bernini. Tiu laste menciita havigis al li laboron dum unu jardeko en diversaj projektoj.
Li estis nomumita princo de la Akademio de Sankta Luko en 1686 kaj en la periodo 1692-1700. Lia ateliero estis unu de la plej aktivaj en Eŭropo. Tie laboris oni pri dezajnado de tomboj, fontanoj kaj altaroj kiuj estis ege imititaj. Fontana vivis plejparton de sia vivo en Romo, sed liaj lernantoj poste disiris tra tuta Eŭropo, de Anglio kaj Hispanio ĝis Rusio. Inter lia disĉiplaro estis Johann Lucas von Hildebrandt, Johann Bernhard Fischer von Erlach Alessandro Specchi, Nicola Michetti, Giovanni Battista Vaccarini, James Gibbs, Matthäus Daniel Pöppelmann kaj Filippo Juvarra. Lia filo Francesco ankaŭ arkitektis.