Kornelio Janseno | |||||
---|---|---|---|---|---|
Episkopo de Ipro | |||||
Augustinus, verko publikigita en 1540
| |||||
Regado | 1635-1638 | ||||
Persona informo | |||||
Cornelius Otto Jansenius | |||||
Naskiĝo | la 28-an de oktobro 1585 en Acquoy, apud Leerdam, Holando, Nederlanda Respubliko | ||||
Morto | la 6-an de majo 1638 en Loveno aŭ Ipro, Hispana Nederlando | ||||
Mortis pro | Naturaj kialoj vd | ||||
Mortis per | Pesto vd | ||||
Tombo | Saint Martin's Cathedral (en) vd | ||||
Religio | Romkatolikismo | ||||
Lingvoj | latina vd | ||||
Ŝtataneco | Suda Nederlando vd | ||||
Alma mater | Universitato de Loveno Universitato de Parizo Universitato de Bajono | ||||
Profesio | |||||
Alia nomo | Alexander Patricius • Alexander Patricius Armacanus • Armacanus Patricius vd | ||||
Okupo | katolika episkopo (1636–) katolika sacerdoto (1614–) universitata instruisto teologo vd | ||||
Laborkampo | Filozofio vd | ||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Cornelius JANSEN aŭ JANSENIUS (1585-1638) estis romkatolika filozofo, teologo, episkopo de Ipro (france Ypres, nederlande Ieper) ekde 1636, patro kaj fondinto de la Jansenisma Movado, profesoro pri teologio de la Universitato de Loveno (1617)[1], Post sia diplomiĝo, li iris al Parizo kaj por plibonigo de la sano kaj por studi la grekan. Eventuale li instruis kelkajn jarojn en episkopa kolegio apud Bajono. En 1616, li reiris al Loveno kie li okupis postenon en la Kolegio de Sankta Pulkeria[2], iu internulejo por nederlandaj studentoj pri teologio.
Janseno dufoje (1624 kaj 1626) estis sendita al Madrido kaj en la dua oportunokazo li preskaŭ estis kaptita de la inkvizicio. Li arde apogis Filipo Roveno (1573-1651), katolikan episkopon en Nederlando, dum liaj disputoj kun la jezuitoj, kiuj deziris evangelizi la landon preterlasante la klopodojn de la episkopo. Ankaŭ, pli ol unu fojon li kverelis kun la kalvinista teologo Gisbertus Voetius (1589-1676), fama pro siaj atakoj kontraŭ Renato Kartezio (1596-1650).
Janseno reagis kontraŭ la antikva optimismo pelagiana[3] rilate al homvolo, samkiel Sankta Aŭgusteno
(354-430) kaj la oficiala eklezio jam estis farinta dum la Mezepoko. Tiaj ideoj nun renaskiĝis ene de la renesanca spirito kaj pere de la jezuitoj, ĉefe Luizo de Molina (1535-1600).