Dukloro-dufenila-trikloro-etano | ||||
Kemia formulo | ||||
Dukloro-dufenila-trikloro-etano | ||||
Alternativa(j) nomo(j) | ||||
| ||||
CAS-numero-kodo | 50-29-3 | |||
ChemSpider kodo | 2928 | |||
PubChem-kodo | 3036 | |||
Fizikaj proprecoj | ||||
Aspekto | senkolora solidaĵo kun karakteriza odoro[1] | |||
Molmaso | 354,48896 g mol−1 | |||
Denseco | 1,556 g/cm−3[2] | |||
Fandpunkto | 109 °C [3] | |||
Bolpunkto | 416,2°C [4] | |||
Refrakta indico | 1,7550 | |||
Ekflama temperaturo | 203,9 °C [5] | |||
Solvebleco | Akvo:<2,5 x 10-6 g/L | |||
Mortiga dozo (LD50) | 150 mg/kg (buŝe) | |||
GHS etikedigo de kemiaĵoj | ||||
GHS Damaĝo Piktogramo | ||||
GHS Signalvorto | Damaĝa substanco | |||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H301+311, H301, H311, H351, H372, H400, H410 | |||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P203, P260, P262, P264, P270, P273, P280, P301+316, P302+352, P316, P318, P319, P321, P330, P361+364, P391, P405, P501 | |||
(25 °C kaj 100 kPa) |
Dukloro-dufenila-trikloroetano (DDT) estas insekticido, kiu estis uzata – kaj parte estas uzata - ekde la 1940-oj por kontraŭbatali damaĝbestojn, ĉefe kontraŭ plasmodio. La insekticida efiko de DDT okazas kiel kontaktveneno kaj manĝoveneno.
DDT estas malpermesata en Usono kaj en plimulto de la riĉaj landoj.
DDT apartenas – spite al la relative malalta veneneco por la homoj (venenetaj simptomoj ĉe 0,7 g, mortiga dozo ĉe ĉ. 20 g)- al la 12 plej konataj organikaj venenaĵoj. Tiuj estas malpermesitaj laŭ la Stokholma Konvencio, la 22-an de majo en 2001.
La problemo kun DDT estas, ke ĝi en la naturo nur tre malrapide malkonstruiĝas – la duoniĝa tempo daŭras 10 ĝis 20 jarojn – kaj tiel riĉiĝas tra la nutroĉeno en la grasa histo de la homo kaj bestoj. La biologia duoniĝa tempo (tiu tempo, kiu necesas por duona malkonstruo, foriĝo el la korpo) de la akceptita DDT daŭras 1 jaron.
Laŭ novaj esploroj, cinamoleo havas similajn efikojn, tiel ĝi povas estis alternativo al DDT.