Back دون خوان مانويل Arabic Don Juan Manuel Breton Joan Manuel de Castella Catalan Juan Manuel Czech Juan Manuel German Ιωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα Greek Juan Manuel English Don Juan Manuel Spanish Don Juan Manuel Basque ژان مانوئل Persian
| Don Juan Manuel | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Juan Manuel |
| Naskiĝo | 5-an de majo 1282 en castillo-palacio de Escalona |
| Morto | 30-an de novembro 1399 (117-jaraĝa) en Kordovo |
| Tombo | Church and Convent of San Pablo, Peñafiel (en)  
|
| Lingvoj | mezepoka hispana lingvo |
| Ŝtataneco | Reĝlando de Kastilio
|
| Familio | |
| Patro | Manuel of Castile (en)
|
| Patrino | Beatrice of Savoy, Lady of Villena (en)
|
| Frat(in)o | Alfonso Manuel (en)
|
| Edz(in)o | Blanca de La Cerda y Lara (en) (1329–) Konstanciino de Aragono (1312 (Gregoria)–) Isabella of Majorca (en) (1299–)
|
| Infanoj | Constanza Manuel (en) (  Konstanciino de Aragono)Sancho Manuel de Villena (en) ( )Fernando Manuel de Villena (en) ( Blanca de La Cerda y Lara (en) )Johanino Manuelo ( Blanca de La Cerda y Lara (en) )Enrique Manuel de Villena (en) ( Inés de Castañeda (en) )
|
| Okupo | |
| Okupo | verkisto politikisto
|
| Verkoj | Tractado de la Asunçión de la Virgen María Libro de las armas Libro enfenido El conde Lucanor Libro de los estados Libro del cavallero et del escudero Crónica abreviada Libro de la caça |
Don Juan Manuel (Escalona, 5-a de majo de 1282 – Kordovo,[1] 13-a de junio de 1348) estis, nobelo, politikisto kaj verkisto en hispana lingvo. Li estis unu el la ĉefaj reprezentantoj de la prozo mezepoka de fikcio, ĉefe pro sia plej fama verko nome El conde Lucanor (La grafo Lukanoro), aro de rakontoj moraligaj (ekzemploj) kiuj interplektiĝas kun diversaj manieroj de mezepoka klera literaturo en Hispanio.
Li estis samtempe senjoro de la duklando kaj princlando de Villena, de Escalona, Peñafiel, Cuéllar, Elche, Cartagena, Lorca, Castillo de Garcimuñoz, Alcocer, Salmerón, Valdeolivas kaj Almenara. Li estis nepo de la reĝo Ferdinando la 3-a.
Li estis krome Mayordomo (ĉefa servisto) de la reĝoj Fernando la 4-a kaj Alfonso la 11-a, kaj Adelantado de la landlimo kun Al Andalus kaj de la Regno de Murcio.
Dum la lasta epoko de la infanaĝo de sia nevo, Alfonso la 11-a, li estis tutoro de la estonta reĝo kun la infantoj Felipe kaj Juan. Li estas entombigita en la Monaĥejo de Sankta Paŭlo de Peñafiel.
- ↑ José María Echazarreta Arzac, Ángel Luis García Aceña, Lengua castellana y literatura, 3 ESO, 2007, paĝo 65, Editex, isbn = 978-84-9771-455-6