Esperantismo estas penado disvastigi en la tuta mondo la uzadon de lingvo neŭtrale homa, kiu 'ne entrudante sin en la internan vivon de la popoloj kaj neniom celante elpuŝi la ekzistantajn lingvojn naciajn', donus al la homoj de malsamaj nacioj la eblon interkompreniĝadi, kiu povus servi kiel paciga lingvo de publikaj institucioj en tiuj landoj, kie diversaj nacioj batalas inter si pri la lingvo, kaj en kiu povus esti publikigataj tiuj verkoj, kiuj havas egalan intereson por ĉiuj popoloj.
Esperantismo estas la vorto kiu priskribas la aktivan strebon kultivi ĉi tiun lingvon, ajnacele, ideologie kaj ideale. Esperantistoj bone scias, ke ne ekzistas alia tutmonda komunumo kiu sin rekonas per lingvo libera je etnaj ligoj[1].
Ĉiu alia ideo aǔ espero, kiun tiu aŭ alia esperantisto ligas al esperantismo (inter alie la tn. 'interna ideo'), estos lia afero pure privata, por kiu esperantismo ne respondecas[2].
- ↑ (eo) Federico Gobbo (Universitatoj de Amsterdamo / Torino), Ĉu estas subkulturo en Esperanto?
- ↑ El la 1a paragrafo de la Bulonja Deklaracio