Ferdinando la 1-a
|
Reĝo de Napolo
|
|
Regado
|
1458-1494
|
|
Persona informo
|
Naskiĝo
|
2-a de junio 1423 en Valencio, Hispanio
|
Morto
|
28-a de januaro 1494 en Napolo, Italio
|
Tombo
|
Basilica of St. Dominic (en) vd
|
Lingvoj
|
itala vd
|
Ŝtataneco
|
Reĝlando de Napolo vd
|
Familio
|
Dinastio
|
Dinastio de Trastamaro vd
|
Patro
|
Alfonso la 5-a vd
|
Patrino
|
Giraldona Carlino (en) vd
|
Gefratoj
|
Maria de Aragono, Ferdinand of Aragon (en) kaj Eleonora (en) vd
|
Edz(in)o
|
Isabella, Princess of Taranto (en) Johanino el Aragono vd
|
Amkunulo
|
Diana Guardato (en) vd
|
Infanoj
|
Joanna of Naples (en) ( Johanino el Aragono) Frederiko la 1-a de Napolo ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Enrico d'Aragona (en) ( ) Maria d'Aragona (en) ( Diana Guardato (en) ) Lucrezia d'Aragona (en) ( Giovanna Caracciolo (en) ) Ferdinando d' Aragona y Guardato, 1st Duke of Montalto (en) , bastarda infano ( Diana Guardato (en) ) Beatrice d’Este (en) , adoptita infano ( Herkulo la 1-aLeonor de Aragono) Giovanna d'Aragona (en) ( Diana Guardato (en) ) Giovanni d'Aragona (en) ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Alfonso la 2-a de Napolo ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Alfonso d'Aragona (en) , bastarda infano ( ) Leonor de Aragono ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Francis of Naples, Duke of Sant Angelo (en) ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Beatrico de Aragono ( Isabella, Princess of Taranto (en) ) Lucrezia d'Aragona (en) ( Eulalia Ravignano (en) ) vd
|
Profesio
|
Okupo
|
suvereno vd
|
|
|
|
vd
|
Fonto: Vikidatumoj
|
|
Ferdinando la 1-a, reĝo de Napolo, ankaŭ konata kiel "Ferrante de Aragono" aŭ "Ferrando Vecchio", (naskiĝis en Valencio, en la 2-a de junio 1423 - mortis en Napolo, en la 28-a de januaro 1494) estis reĝo de Napolo inter 1458 kaj 1494.
Li estis filo de Gueraldona Carlino kaj Alfonso la 5-a, reĝo de Napolo inter 1458 kaj 1494. Li enoficiĝis kiel regnestro de Napolo kaj Jerusalemo, sukcedinte sian patron, en 1458, kiam li estis 35-jara, sed la papo Kaliksto la 3-a (1378-1458) deklaris estingiĝinta la aragonan linion kaj la regnon feudo de la papaj ŝtatoj. Kaliksto mortis antaŭ ol konkretigi sian pledon kaj la nova papo Pio la 2-a agnoskis la titolojn de Ferdinando.
Ferdinando suferis seriozan malvenkon de la anĵua dinastio kaj la ribeluloj en la Batalo de Sarno, en la 7-a de junio 1460, sed, kun la helpo de Aleksandro Sforza kaj Skanderbeg (1405-1468), la albana komandanto, kiu venis helpe de la princo, kies patro estis helpinta lin, kaj Ferdinando venkis sur siajn malamikojn, kaj ĉirkaŭ 1464 li restarigis sian aŭtoritatecon en la regno.