Fusilo Dreyse

Gewehr M.41
firearm model
bolt-action rifle • needle gun • breechloader
Bazaj informoj
Lando	Prusia Reĝlando
Speco	unupafa pafarmilo
Historio
Prototipo	1838 - 1840
Seria produkto	1840 - ??
Teknikaj datenoj
Kalibro	15,43 mm
Dimensioj
Longeco	1422 mm
Longeco de paftubo	964 mm
Pezo
armilo	4,08 kg
Aliaj
Rapideco de komenca ekpafo	290 m/s
Praktika kadenco	10 – 12 pafoj / minuto
v • d • r

Fusilo tipo Dreyse (germane Zündnadelgewehr, t.e. pinglo-prajma pafilo) estis grava revolucio en la batalarmiloj, ĉar estis la unua pafilo ŝargebla tra la eksplodujo. La ĝistiamajn pafilojn oni devis ŝargi tra la ekstremo de la paftubo, kio estis longa, komplika (ĝis la invento de la unuaj kartoĉoj kun Fusilo Enfield en 1853), kaj postulis, ke la pafisto staru dum la manipulado, kio elmetis lin je la vido, kaj pafoj, de la malamiko. Fusilo Dreyse ebligis al la pafisto kuŝi dum ŝargado, kaj en la tempo, dum kiu la antaŭaj fusiloj pafis unu pafon, ĝi pafis 6! En la Prusa-aŭstria milito de 1866 la prusa armeo disponis je tiu nova fusilo, la aŭstroj je la tradiciaj. La rezulto de la milito tute ne estis miriga. Tiu ĉi armilo do rolis grave en la eŭropa historio, ebligante la unuigon de Germanio far Prusujo (kaj sen Aŭstrio).

La inventinto estis Johann Nikolaus von Dreyse (1787—1867). Dreyse estis nobeligita en 1864.

La Dreyse-fusilo havis tamen malvirtojn. Ĝi estis uzita plu en la Franca-Prusa Milito de 1870, sed poste ĝi estis anstataŭita de plibonigitaj tipoj.

Teĥnikaj detaloj:

• tubradiuso: 15,4 mm
• pezo: 4,615 kilogramoj
• ŝargo (nigra pulvo): 4,8 gramoj
• kuglo (el plumbo): 31 gramoj
• frekvenco: 10 – 12 pafoj / minuto
• rapideco de kuglo ĉe tub-eliro: 305 metroj/sekunde
• efika pafdistanco: 600 metroj